Door het ter ziele gaan van de Kay K520 was ik genoodzaakt naar een andere gitaar uit te kijken. Van één kant heel jammer, van de andere kant vind ik het niet erg natuurlijk om te shoppen voor een andere gitaar.Het kopen van een acoustische gitaar doe ik toch liever niet via internet. Dat is me net te riskant (vanwege het geluid en bespeelbaarheid). En m’n zoektocht naar een andere acoustische gitaar bewees dit maar ééns te meer..

Een electrische verkoopt nu eenmaal makkelijker door als deze niet bevalt en heeft minder risico’s als je goed vooronderzoek doet.Toch was het internet, en dan met name sites als GitaarNet een belangrijke bron van informatie. Daar las ik vrij goede kritieken op de gitaren van Washburn. Niet een merk waar ik zelf ooit aan gedacht zou hebben, ik kende de naam vaag maar meer ook niet. Enfin, voor de liefhebber van de aankoopgeschiedenis: hier het hele verhaal!

Chinese budget-gitaren..
In eerste instantie was ik van plan een ‘budget’ gitaar te kopen onder de € 150,- (ik denk nog te veel in guldens, immers dat zou ruim 350 gulden zijn en dus voldoende voor iets leuks..). Maar na verschillende van deze gitaren te hebben bespeeld bij diverse winkels (en ook daarbij natuurlijk wat andere gitaren) was m’n conclusie dat dat gelijk stond aan geld weggooien. Je zit er dan jarenlang aan vast en, ik in elk geval, ergert je dan dood aan het ‘net niet’ geluid van zo’n gitaar.

Ik ben dan wel geen groot gitarist, maar speel té lang om met zo’n beginnersding me te willen redden. In gedachten dus het budget “verdubbeld”. Onder/tot € 300,- verwachtte ik wel iets redelijks te kunnen vinden. Bij Da Capo in Nietap had ik ook nog op een Yamaha en een Stagg gespeeld. De Stagg was niet slecht maar viel compleet in het niet bij de Yamaha. Omdat het er erg druk was nam ik niet echt veel tijd om de gitaren te proberen én daar kwam bij dat het omgevingsgeluid erg verstorend was (m’n dochter was aan het drummen op de bovenverdieping, er was iemand aan het keyboard spelen op flink volume én vlak bij mij stond een jongen te kicken op de diverse gitaareffecten die uit een bepaald pedaal kwamen en dat moest blijkbaar iedereen horen..).

De Yamaha lag wel heel prettig in de hand. De prijs was minder prettig… (€ 500+). En omdat ik niet écht goed kon horen hoe de klank was, besloot ik op dat moment niet tot aanschaf over te gaan maar eerst nog verder te kijken.

In Assen!
Ik werk(te) in Assen …. Een paar dagen later bezocht ik daarom Muziekcentrum Assen. Ik was daar al eens eerder geweest om wat muziekboekjes voor mijn kinderen te kopen.
Aan zelf spelen kwam ik niet toe, wel wat gekeken en gepraat over de diverse gitaren die ze leverden met één van de verkopers. Deze was zelf enthousiast gitarist en demonstreerde me een aantal gitaren. Heel informatief, maar niet de prijsklasse die ik zocht. Eigenlijk jammer dat hij mij niet zelf de kans gaf het een en ander uit te proberen, maar ik was zelf ook niet erg doortastend op dat moment. Van de andere kant, ik zit ook niet echt te wachten op gladde verkopers die me proberen iets aan te smeren en dát kon ik deze man in elk geval niet verwijten. Hij nam uitgebreid de tijd om al m’n vragen te beantwoorden en drong niet aan. Ook prettig, voor de verandering!

(Washburn, WD-42S)

Ik zag daar een paar Washburn gitaren én Yamaha’s staan die meer in mijn (beoogde) prijsklasse zaten. Want gitaarspelen is leuk, het blijft slechts een bijzaak dus geef ik daar liever niet al te extreem veel aan uit.Toen ik ‘m vroeg naar de Washburn melde hij min of meer terloops dat dat goede gitaren waren maar de electronica wat minder. Ah,.. maar ik wilde een zónder electronica!Twee dagen later nóg maar een keer naar Muziekcentrum Assen. Ik wilde nu toch wel even een paar gitaren bespelen, waaronder de Washburn’s. Andere verkoper, en bij binnenkomst meteen even laten weten dat ik een paar gitaren wilde proberen. Géén probleem! Prettig en ongestoord een paar gitaren geprobeerd en met elkaar vergeleken. Alweer géén opdringerige verkoop-tactieken. Daarnaast staan de gitaren in een gedeelte van de winkel waar je, voorzover dat er al is, weinig last van het omgevingsgeluid (andere klanten) hebt. Prettig hoor!

Washburn, Yamaha, Lag
De éérste die ik speelde was een budget gitaar van Chinese makelij (merk ben ik vergeten). Niet slecht voor de prijs (iets meer dan 200 euro), prettig bespeelbaar. Aanrader voor de beginner of als back-up gitaar ook een goede keuze, denk ik.
Daarná pakte ik willekeurig één van de twee Washburn gitaren die er stonden. Een behoorlijk verschil in toon/klankleur met de “Chinees” en daarbij wel héél prettig bespeelbaar. Leek wel voor mijn hand gemaakt. De ándere Washburn (als ik mij goed herinner een WD46S) was duidelijk minder (d.w.z. niet mijn voorkeur) qua klank. Daarna een Lag. Snel teruggeplaatst op de standaard!

De Washburn en de Chinese budget-gitaar afwisselend bespeeld en voor de aardigheid toch ook nog weer twee verschillende Yamaha’s. Sinds Suzanne Vega’s album “Solitude Standing” draag ik Yamaha’s een warm hart toe (er wordt op het album nagenoeg uitsluitend van Yamaha instrumenten gebruik gemaakt). Maar nu was ik niet meer zo onder de indruk als bij Da Capo. Dat zal een ander model geweest zijn, maar de Washburn bleef het winnen.

Wél wat boven het geplande budget.. Tóch gekocht! Voor € 349,- werd ik daarmee de trotse eigenaar van deze prachtige gitaar. Niet duur, elders (op internet gezien) ligt de prijs soms aardig hoger.

De Washburn krijgt wat mij betreft niet voor niets zulke goede cijfers! Het model wordt voorzover ik kon nagaan niet meer gemaakt. In de gitaar zelf zit een type- en serie-aanduiding en als bouwjaar werd 2003 vermeld. Binnenkort hopelijk meer en eventuele geluidsopnamen.

Eerste indrukken zijn tot nu toe:

• duurzaam uitgevoerd (stemmechanieken!);
• mooi, vol, geluid;
• zeer goed bespeelbaar;
• mooie inlays (het oog wil ook wat toch?);
• ontwerp van de kop (tja, wat al niet meetelt in de aankoop?!) sprak mij ook erg aan overigens.

Al met al een dikke voldoende (8+). Afgezet tegen de prijs helemaal goed.

De winkel in Assen krijgt ook een dikke voldoende: kennis van zaken, niet opdringerig en geven je ruim de gelegenheid en tijd om wat te proberen. Daarnaast was het er niet zo gruwelijk druk en lawaaiierig als bij Da Capo (overigens ook een erg goede muziekwinkel waar ik verder altijd met plezier m’n spullen koop!).

Update, 5 augustus 2007 – Inmiddels ben ik met de Washburn al weer ruim een jaar verder en ik ben er alleen maar méér op gesteld geraakt. Deze gitaar zou ik niet graag weer kwijtraken! De bespeelbaarheid is zeer goed, de klank wordt alleen maar beter (dat wordt door de Washburn fabriek ook verteld: “hoe meer je er op speelt, hoe beter hij gaat klinken” maar ik dacht dat dat verkooppraat was). De gitaar gaat bijna elke zondag mee naar de kerk waar ik ‘m gebruik om de samenzang, soms samen met één van m’n dochters, te begeleiden. En ook m’n oudste dochter, Judith, speelt er af en toe al op.. De eerste indrukken (duurzaamheid, bespeelbaarheid, klank) bleken dus helemaal juist.