In het Evangelie van Lucas, hoofdstuk 9, lees je een opmerkelijke uitspraak van de Here Jezus. Een man wil hem volgen maar wil eerst zijn vader begraven. Dan volgt de uitrpraak “Laat de doden hun doden begraven”.

57 En toen zij op weg waren, zeide iemand tot Hem: Ik zal U volgen, waar Gij ook heengaat. 58 En Jezus zeide tot hem: De vossen hebben holen en de vogelen des hemels nesten, maar de Zoon des mensen heeft geen plaats om het hoofd neer te leggen. 59 En Hij zeide tot een ander: Volg Mij. Maar deze zeide: Sta mij toe eerst heen te gaan en mijn vader te begraven. 60 Maar Hij zeide tot hem: Laat de doden hun doden begraven; maar ga gij heen en verkondig het Koninkrijk Gods. (Lucas 9, NBG)

In onze (moderne) Westerse oren klinkt dat wel heel bot en harteloos. Mag je zelfs niet eens meer de begrafenis van je vader regelen? Maar daar gaat het niet om. Volgens een uitleg die ik eens hoorde is wat de man wil zeggen: “Ik wli U volgen maar pas ná dat mijn vader is overleden”. De man, de vader, is niet overleden maar zal in de toekomst, op een dag, overlijden. En pas vanaf dát moment voelt de man zich vrij om Jezus te volgen. Dat heeft alles te maken met het Joodse erfrecht in die tijd (financieel onafhankelijk, geen familiaire verplichtingen meer) etc. maar daar ga ik nu verder niet op in.

Een andere uitleg is de volgende:

De Heer Jezus gebruikte het woord ‘dode’ in twee betekenissen. De dode die begraven moet worden, is lichamelijk dood en krijgt met het graf een laatste rustplaats. De andere dode is iemand die geestelijk dood is. In het eerste geval reageert de dode niet meer op de woorden van mensen. De communicatie met mensen is afgesloten. In het tweede geval reageert de dode niet meer op Gods Woord. De communicatie met God is afgesloten. (Christipedia).

Politiek en de Bijbel

Ik probeer mij op deze blog ver van de politiek te houden. Soms ontkom ik daar niet aan ingeval er een relatie is met geloof en geestelijk leven. Wat me naar aanleiding van dit artikeltje weer op enige hoon kwam te staan van medegelovigen die Trump nogal schijnen te waarderen, overigens.

Doordat ik weer vol in de studie ben gedoken is het ook makkelijker de politiek en de waan van de dag wat aan mij voorbij te laten gaan. Mijn vrije tijd, en dat is niet veel, gaat nagenoeg volledig op aan de studie via het Christian Leaders Institute.

In dat kader zocht ik een artikel van een schrijver waar ik vroeger wel eens wat stukken van heb gelezen. Via het Bijbelinstituut waar hij aan verbonden is kwam ik op een andere site van een “ministry” met heel veel interessante studies en artikelen. Maar wat schetst mijn verbazing? Ook die site bevindt zich in het kamp van de “Trump-verdedigers”. Niet vanuit het oogpunt dat ze Trump zelf verdedigen maar vanuit het oogpunt dat ze vinden dat de aanvallen op de POTUS (President Of The United States) het ambt en het landsbestuur ondermijnen. Even kort door de bocht: het zijn niet de aanvallen op de POTUS die het ambt en landsbestuur ondermijnen. Het is POTUS zelf. Zijn persoon en gedrag zijn immers het ambt onwaardig?!

Overigens wil ik niet zeggen dat politiek niet interessant is. Zelf ga ik ook altijd trouw naar de stembus en probeer ook anderen er van te overtuigen dat dit een “noodzakelijk kwaad” is. Al was het alleen al omdat je als burger je zelf graag vertegenwoordigd wilt zien door mensen die in elk geval je opvattingen delen op geloofsgebied en deze ook in de politiek uitdragen. Dus een partij als de ChristenUnie, SGP of -zei het in mindere mate- het CDA. Dat begrijp ik dus totaal niet van (met name) Evangelische Christenen in de USA. Ze steunen iemand, zelfs de Christelijke leiders, die in leven en leer totaal niet zou passen in hun eigen gemeente of kerk. Sterker nog, zo iemand zou waarschijnlijk meteen geweigerd zijn aan het Avondmaal en onder de tucht zijn gesteld.

Laat de doden hun doden begraven

De doden hun doden laten begraven is, mag ik wel zeggen, heerlijk. Het geeft rust. Rust in je hoofd, rust in je leven. Je concentreren op dat wat belangrijk is, hét belangrijkste, in het leven: je eeuwige redding.

Heel veel mensen vragen me wel eens “Waar haal je toch al die tijd vandaan!”. Ze denken dat ik een soort van geweldige “time-management” methode hanteer. Dat is niet zo. Ik heb een baan, een eigen bedrijf, en natuurlijk bovenal ook nog eens een gezin. De kinderen zijn inmiddels wel ‘groot’ dwz. allemaal volwassen. Daarnaast heb ik ook nog hobbies als muziek maken en fotografie.

Waar haal je dan de tijd vandaan om, zoals in de afgelopen jaren, een ca. twee jaar durende (kort) HBO-opleiding ICT te doen en (in het verleden en ook nu weer) theologie te studeren?

1. Ik kijk geen televisie

We hebben wel een televisie, en die staat ook regelmatig aan. Maar ik kijk er niet of nauwelijks naar, alleen bij uitzondering kijk ik eens een programma. Als er één “dode” wereld is, vooral geestelijk dood, is dat wel de entertainment uit Hilversum en van “de commerciëlen”. We hebben zelfs een Netflix abonnement.

Dus het is voor mij helemaal geen principe zaak als in dat we géén TV zouden mogen of willen hebben (zoals in bepaalde kerkgenootschappen het geval is). Het is simpelweg omdat het mij totáál niet interesseert welke bekende Nederlander nú weer met een andere bekende Nederlander een maand op een uitkering leeft, bij elkaar het bed in duiken of wie ze nu weer met elkaar in een huis hebben opgesloten enz. Het boeit mij ook niet welke Boer nu weer een Vrouw zoekt, welke voetbalploegen of schaatsers er op beeld te zien zijn en wat er in de volgende episode van GTST (wel of niet) gebeurt.

Dat wil niet zeggen dat ik vind dat dat voor anderen ook moet gelden. Dus daarom hebben wij wel gewoon een televisie. Zelf kijk ik, ter verstrooiing, wel eens filmpjes of documentaires op Youtube of zit wat op tijd te verdoen op Facebook en Instagram. Ieder z’n meug, toch? Geen televisie kijken levert echter heel veel tijd op. Zeker een paar uur per dag(!) gaat anders immers verloren.

2. Verloren tijd gebruiken

Een andere methode voor mij, vooral vroeger, om te studeren was het gebruiken van tijd die anders verloren gaat. De studie aan het Moody Bible Institute heb ik grotendeels gedaan terwijl ik in de trein zat als forens en als ik met mijn kinderen naar muzieklessen reed. Terwijl zij les hadden, en ik moest wachten, las ik ondertussen het studiemateriaal. Dat leverde mij per in totaal ca. 7 tot 8 uur per week op die ik kon benutten om te studeren. Iets wat ik overigens veel (jonge) mensen zie doen in de trein.

Verrijking

Studeren gaat in mijn geval dus helemaal niet ten koste van iets. Integendeel, het is een enorme verrijking van je leven om de doden hun doden te laten begraven. De Here zei het niet voor niets. De (geestelijk) dode entertainmentindustrie kan echt wel zonder mij. En ik zonder hen.