Geen sporter zou ooit aan een wedstrijd beginnen als vooraf de uitslag al vaststond. Recent las ik een interview met een schrijver over het leven en, ook, de dood en religie. Waarin hij stelt dat het maar een oneerlijke wedstrijd is, dat leven hier op aarde..

“Het moeilijkste van het leven is dat de uitslag van de wedstrijd vooraf bekend is”.

Bert Wagendorp, columnist van de Volkskrant en schrijver van onder andere de bestseller “Ventoux” groeide op in een Protestants-Christelijk gezin. Hij maakte zich los van het geloof omdat hij rond zijn 12e jaar twijfels begon te krijgen over onder andere het scheppingsverhaal, de ‘wreedheid van de kruisiging’en dergelijke. In een interview in de Volkskrant, naar aanleiding van zijn nieuwe boek “Ferrara” zei hij: “Het moeilijkste van het leven is dat de uitslag van de wedstrijd vooraf bekend is”.

Met andere woorden: het leven is eindig. Dat is de uitslag die vaststaat. Het eindstation: je gaat dood. En dat is het dan. Of zoals Rowwen Heze het ooit zong: we gaan allemaal “met de neus umhoeg”. In de tijd die tussen geboorte en dood ligt, proberen de meeste mensen er wat van te maken, maximaal te genieten, jagen een carière na, willen een groot huis, mooie vakanties, een fijn liefdesleven. Maar de werkelijkheid is vaak zo anders voor veel mensen: gebroken relaties, teleurstellingen en tegenslagen, falen op de werkvloer, ziekte, verdriet, rouw..

Ik vraag mij altijd af, zoals de bekende band Doe Maar al eens zong: “Is dat alles”? Als dat werkelijk alles is… Waarom überhaupt dan nog je best doen in dit leven om een goede baan te vinden, een groot huis te kopen, krom te liggen voor een dikke hypotheek. Waarom die race nog willen lopen? Als het einde is dat je dood gaat “en dat is het dan”. Geniet je werkelijk van je leven als je het grootste deel van je leven doorbrengt in het najagen van een carière? En als je dan eindelijk met pensioen mag, als je dat al haalt, wat is er dan nog? Een 10 tot 15 jaar – met een beetje mazzel iets meer. Hopelijk in goede gezondheid. En dan is daar het onvermijdelijke einde. Want, die uitslag van de wedstrijd staat immers vast?

Wat als het je allemaal tegen zit, qua werk, gezondheid, relaties, financieel? En dan kijken we alleen nog maar naar onze eigen westerse situatie; wat te denken van de 2e en 3e wereld? Als je daar geboren wordt wat is dan je hoop? Je doel in het leven?

GEEN HOOP
Wagendorp liet op jonge leeftijd al de hoop los op meer dan alleen dit aardse leven. En ik zie om mij heen dat zijn (en mijn) generatie dat massaal heeft gedaan. De hoop die generaties lang mensen op de been hield, maar ook hun zingeving en doelen gaf in het leven is losgelaten. Het is ingeruild voor het ‘hier en nu’. Maximaal genieten, maximaal consumeren, alles uit het leven halen wat er in zit. En dat liefst in een rotvaart.

Maar wat biedt dat? Wagendorp’s conclusie is dat de uitslag van de wedstrijd vast staat. Dus, wat zul je je dan nog druk maken? Doe wat je leuk vind, waar je voldoening uit kunt halen en sluit je ogen als het klaar is.

Ik begrijp dit tot op zekere hoogte wel, zal het zeker ook niet veroordelen. Persoonlijk sta ik echter anders in het leven en heb hoop op een ‘leven na dit leven’. Hoe dat ‘leven na dit leven’ ingevuld wordt of wat er precies allemaal zal zijn na dit leven is niet in beton gegoten. Maar er zijn in de Bijbel, waar ik wel in geloof, duidelijke indicaties hoe dat er uit zou kunnen zien.

WIELRENNEN
Vergelijk het eens met een wielerrace (toevallig was er gisteren een in het dorp waar ik woon). De renners starten, halen het maximale uit zichzelf, ze geven zichzelf tijdens de rit helemaal. Ronde na ronde matten zij zichzelf af. En dan komen ze over de streep en is er … NIETS. Waarom zou je dan nog beginnen aan die slopende rit? Dat doe je toch omdat er ná die rit iets wacht: DE PRIJS!

HET HIER EN NU
Met de Bijbel als moreel kompas vaar je anders. Je ervaart het leven anders, je legt andere prioriteiten. Het geeft een extra dimensie aan dit leven, nú al dus. Al tijdens de wedstrijd! Want de PRIJS die in het vooruitzicht ligt bepaald hoe je de wedstrijd in gaat en omgaat met alles wat je tegenkomt onderweg. De tegenslagen, de tegenstanders(!), je eigen beperktheden.. het oog op de finish houdend strijd je.

Je kunt hier van álles tegen in brengen – en dat doen mensen ook. Graag wijzen ze op ‘hoe slecht christenen wel niet zijn’, hoe die, net als hen, óók een potje van hun leven maken. Allemaal waar. Een christen is geen béter mens dan andere mensen. Maar een christen, een werkelijk wedergeboren christen, streeft er naar te leven zoals Jezus dat heeft voorgehouden. Om een invulling te geven aan het leven die zinvol is, die omziet naar de ander, die niet opzichzelf gericht is. Dan komt werken in een ander perspectief, namelijk werken voor je levensonderhoud. Carière maken is geen doel op zich meer. Dan wordt liefhebben (relaties, vriendschappen) iets anders dan opportunistisch maximaal van de ander profiteren, het geeft zelfs een diepere dimensie aan bijvoorbeeld sexualiteit. Je gaat anders om met geld en bezit.

DE UITSLAG STAAT VAST
En, tot slot: ook voor een Christen staat de uitslag vast. In plaats van “met de neus omhoog en dat was het dan”, mogen we uitzien naar een leven ná dit leven; een leven met onze Schepper en Heer: Christus Jezus.

In het begin maakte ik al de vergelijking met een wedstrijd. In de Bijbel deed Paulus dat ook. Het leven ís namelijk een ‘wedstrijd’ en ja, er is een uitslag die vast staat. Wat ook vast staat is welk team het ‘Winnende Team’ is. Je mag kiezen welk team je bij gaat horen.

“Strijd de goede strijd van het geloof win het eeuwige leven waartoe je geroepen bent”. (1 Timoteüs 6:12)

“Iedereen die aan een wedstrijd deelneemt beheerst zich in alles; atleten doen het voor een vergankelijke erekrans, wij echter voor een onvergankelijke” (1 Korintiërs 9:25)