Veertig jaar na de tour – Bob Dylan’s iconische Rolling Thunder Revue, een filmische documentaire met ondermeer interviews met Bob Dylan, Joan Baez, Sharon Stone en anderen. Gisteravond eindelijk gezien: The Rolling Thunder Revue op Netflix. Absoluut de moeite waard.
Een inkijkje in hoe het er op de tournee van Dylan & vrienden aan toe ging (Joni Mitchell, Patti Smith, T-Bone Burnett, Jack Elliot, natuurlijk Joan Baez en Roger McGuinn e.v.a.). En uiteraard met een paar prachtige live opnames er tussendoor.
Bob Dylan die, na 40 jaar, terugkijkt en reflecteert. Twintig jaar heeft hij geen interviews gegeven. Voor deze documentaire-film wilde hij dat wel. En hij is open en eerlijk. Voorziet zijn eigen ‘sterrenstatus’ van relativerend commentaar.
Mooiste moment in de docu vond ik hoe Dylan met een deel van zijn gevolg onaangekondigd naar het hoofdkantoor van CBS, zijn platenmaatschappij, gaat en met rollende camera naar binnen valt. Paniek bij CBS medewerkers! Hij wil “The Hurricane” op de radio hebben, actie voor de onschuldig veroordeelde en gevangen gezette bokser Rubin Carter. Ook Carter is indertijd geïnterviewd en die beelden zien we terug. Verbaasd, jaren later nog steeds, dat Dylan zich inzette voor hem en zijn zaak onder de aandacht bracht. Waardoor opeens “allemaal blanke mensen” (en niet de zwarte gemeenschap) zich voor hem in gingen zetten. Met als gevolg dat hij in 1985 eindelijk werd vrijgesproken na 19 jaar onschuldig in de cel te hebben gezeten.
Ook als je géén Dylan fan bent: een aanrader. Het schetst een beeld van het Amerika vlak na de Vietnam-oorlog. Dylan’s manier van werken; mooie muziek en anekdotes.
Meest ergerlijke persoon in de docu: de manager. De man kon alleen maar over geld praten en hoe deze tour een financiële ramp was. Maar met terugwerkende kracht heeft het denk ik meer geld opgeleverd dan welke tour dan ook (albums, samenwerkingsverbanden en natuurlijk deze film).