Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek zaten er in december 2018 zo’n 433.000 mensen in de bijstand. Daarvan hebben 223.000 mensen een niet-westerse migratieachtergrond (51.5%). Helaas voer voor Wilders zo’n constatering maar het is nu eenmaal zo.

Als je ’t mij vraagt, heeft Buma geen idee waar hij het eigenlijk over heeft.

WIE ZITTEN ER IN DE BIJSTAND?

Veel mensen in de bijstand zijn arbeidsongeschikt(en) die geen uitkering van UWV ontvangen, asielzoekers die om allerlei redenen helemaal niet kunnen participeren en ouderen (50% is 45 jaar of ouder) die door de maatschappij “afgeschreven” zijn.

Vandaar ook dat de uitstroom naar werk nihil is (ca 5%). Uitstroom naar de AOW is maar liefst 25% (NOS) dus dat zegt genoeg. En dan heb je het nog niet over de armoedeval als mensen zo’n baantje ‘aangeboden’ krijgen.

REKENVOORBEELD

Ik ga uit van een 40-jarige, met een gezin, en een werkweek van 40 uur.

De voorgestelde 85% van het minimumloon (bij een baantje van 20 uur) leidt tot slechs een kleine verhoging van het inkomen. Het minimumloon voor een 23 jarige of ouder voor 20/40e werken is 807 euro per maand. Dat is in Buma’s plan dan EUR 685,95 (85%). Een bijstandsuitkering (eveneens 20/40e) is, voor een gezin, EUR 668,21. Samen dus EUR 1354,13.

Een volledige bijstand voor een gezin is EUR 1336.42. Met andere woorden, men dient 20 uur te werken voor een financieel voordeel van nog geen 18 euro per maand.

Allemaal leuk bedacht, maar die 18 euro ben je aan reiskosten en andere verwervingskosten (want: werken kost ook geld!) ruimschoots kwijt. Wat te denken, bijvoorbeeld, van kinderopvang? En, stel, je hebt de pech dat je toevallig wat schulden hebt, dan zijn beslagleggers e.d. er als de kippen bij om die ‘extra inkomsten’ weer af te nemen. Je kosten stijgen dus in elk geval een veelvoud van de “opbrengst” van 18 euro per maand.

Natuurlijk zullen sommige werkgevers een reiskostenvergoeding bieden. Echter, die is nooit dekkend. Je bent dan ook een vervoermiddel (auto?) nodig die bijvoorbeeld onderhoudskosten met zich meebrengt.

Natuurlijk kun je stellen dat het belangrijk is om weer werkervaring op te doen, uit die ’thuiszit-modus’ te komen. Maar bedenk dat een zodanige lange-termijn visie bij de meeste mensen in een bijstandsuitkering niet echt aanslaat. Die willen geen ‘wellicht’ of ‘misschien’ .. die willen zekerheid. Als van hen een investering wordt gevraagd (immers: het kóst hen geld) moeten ze ook weten wanneer dat daadwerkelijk iets gaat opleveren voor ze.

Alles bij elkaar genomen is het een plan dat gewoon nooit goed kan gaan uitpakken. Waarom bijvoorbeeld niet gewoon basisinkomen invoeren voor 50+’ers in de bijstand? Scheelt enorm in uitvoeringslasten en geeft mensen rust. En vanuit die rust gaan ze wellicht zelf initiatieven ontplooien.