Het is gelukt, de eerste 1.000 km’s staan op de teller van de Switch! Wie een beetje rekent zal constateren dat ik toch niet elke ‘fietsdag’ op de fiets ben gegaan. Soms zijn er goede redenen om toch de trein of de auto te pakken. Maar, 1.000 km’s, dat lijkt tenminste ergens op. En in theorie zou ik dit jaar nog de 1500 kunnen halen, maar of dat gerealiseerd kan worden hangt een beetje van de (weers)omstandigheden af.

Het blijft leuk, zo’n “elektrische fiets”. Ik blijf genieten van het feit dat ik zo snel naar m’n werk kan fietsen, de conditie verbetert, en het is lekker goedkoop. Regelmatig fiets ik de in de rij (langzaam rijdende file) staande automobilisten voorbij.

En denk dan vaak: ‘wat zijn we toch ook gek in dit land, in de rij op de weg staan in je dure auto‘. Nee, dan m’n Union Switch! Of, ook een optie voor wie liever gemotoriseerd gaat, een scooter – zoals de dochters die hebben. Want ik ben waarschijnlijk net zo snel, of nog sneller!, op m’n werk dan iedereen die daar nodeloos (te dure) benzine staat te verspillen…

De techniek –en daarmee betrouwbaarheid– van de Union Switch is prima. Eerder genoemde ‘batterij-probleem’ ging langzaamaan wat weg. Mogelijk ontwikkel ik meer trapkracht, of is het herhaaldelijk calibreren de oplossing. Maar ook hier geldt, net als bij een auto, dat ‘slim rijden’ energie spaart. In elk geval kan ik op de ‘goede’ batterij, mits goed doorgeladen, met gemak naar m’n werk heen en terug. De andere accu beschouw ik voorlopig maar als ‘reserve’. T.z.t. wel even bij de Halfords langs. In elk geval voor het einde van de garantie.

Afgezien van het eerste afstelbeurtje is de fiets nog niet weer terug geweest. Binnenkort even de remmen (remkabels) stellen en zorgen dat de bandjes goed op spanning blijven. En voor de winter invalt natuurlijk even het een en ander een beetje invetten. Zodat de boel mooi weersbestendig is. Want, ja, ook in de winter wil ik (blijven) fietsen.