Afgelopen zaterdag, 19 april, trad “Europa’s beste U2 tribute band” U2NL op in Warffum. Kaarten werden gratis aangeboden via Facebook en als U2 Fan “van het eerste uur” leek het mij leuk om ze een keer te horen.

De verwachtingen waren best een beetje hoog gespannen door de video’s die ik via Youtube had gezien en samen met twee dochters en één vriendje van één van de dochters vertrokken we naar Warffum.

De Wethouders

De avond werd afgetrapt door de band De Wethouders (https://www.facebook.com/dewethouders), een coverband uit Zuidwolde/Hoogeveen. Een absolute aanrader. Pompende rockmuziek van bekende bands van weleer en nu – uitstekende muzikanten, een hele goede zanger. Een gast-gitarist die Mark Knopflers’ gitaarwerk (goed) en zang (minder overtuigend) deed voor hun Sultans of Swing-cover; relatief veel Status Quo, AC/DC en andere hardrock. Ik kon het goed pruimen! En de rest van het publiek ook zo te zien, er werd vrolijk meegehost en gezongen.

De Wethouders zijn wat mij betreft een band die ik best nog wel een keer zou willen horen. Kwalitatief dik in orde, goede zang, tempo laag hoog, ze hadden het gewoon goed voor elkaar en deden wat ze moesten doen en dit op hoog nivo.

File in Warffum?

Rond kwart over acht begonnen ze en na ca. drie kwartier was het klaar. Het was de bedoeling dat na een pauze rond kwart over 9 U2NL zou beginnen. Maar dat werd steeds maar weer uitgesteld, omdat er nog rijen met bezoekers stonden te wachten tot ze het parkeerterrein op konden volgens de organisatie. Sorry? Als de planning is dat er kwart over 9 begonnen wordt, als er op alle aankondigingen staat dat een concert om 8 uur begint en vanaf 7 uur de zaal open is, ga je dan serieus wachten op mensen die besluiten dat ze pas rond 9 uur willen aankomen, of nog later?

Ruim drie kwartier (!!) moesten we wachten… “wel goed voor de bar-omzet” denk ik dan maar.

Eindelijk: U2NL

Eindelijk begon U2NL dan. Het eerste nummer ging niet helemaal goed, de man achter de knoppen van de geluidsinstallatie had pas na 4 of 5 zinnen door dat de zanger voor niks in z’n microfoon stond te schreeuwen en draaide ‘m toen vol open. Ik weet niet eens meer welk nummer het was, wel dat ik het tenenkrommend vond dat niet alleen de zang te laat hoorbaar was maar bovendien ook nog eens te laag was. Hij zat er gewoon naast. En goed ook. Het volgende nummer was al beter, maar eigenlijk had ik toen al zoiets “als dit niet beter wordt, ben ik weg”. Gelukkig, het derde nummer ging stukken beter. Wat zeg ik: het was top! En de stemming zat er gelukkig nog steeds goed in bij het publiek. Dus dit beloofde veel goeds.

Helaas ging het snel weer mis. Het nummer Desire, toch wel een heel mooi nummer, was door de ronduit valse zang niet om aan te horen. Daarnaast – wat mij al eerder opviel – leek het wel alsof de gitarist de verkeerde effecten gebruikte; in plaats van de delay waar The Edge bekend om staat bestond hij het om op een Rickenbacker, die al “scherp” klinkt van zichzelf, een bak effect te zetten wat erg leek op een flanger gecombineerd met delay? Ik heb geen idee, maar het klonk verschrikkelijk en had zeker niets van doen met hoe The Edge klinkt. Raar, want in sommige andere nummers was hij spot on met z’n effecten en spel. The Electric Co werd super gespeeld, alsof U2 er zelf stond. Maar vervolgens ging het weer mis in een nummer wat ik niet eens herkende! Kennelijk wilde men er ook een soort van eigen draai aan geven soms. Dat was ook wat mijn jongste dochter constateerde overigens, alsmede de valse (samen)zang.

Na een tijdje had ik het er wel mee gehad. En ook de dochters & vriendje. We vertokken dus voortijd, rond half 11. Maar we waren niet de enige. Buiten stonden meer mensen te ‘mopperen’, en er vertrokken toen wij weg ging meerdere groepjes bezoekers.

U2NL was dus voor mij één keer en niet weer. Even better than the real thing zijn ze sowieso niet, dat kun je ook niet verwachten, maar het was niet eens even close to the real thing. En dat is wat je van een tribute band wél verwacht: ze moeten gewoon de nummers van het origineel op hoog nivo coveren.

Pro’s? Ja! De drummer en bassist waren absoluut top. Gitarist bij vlagen. Zanger? Nee, vaak “net niet”, maar in z’n podiumact was het net Bono zelf. Dat dan weer wel. Maar ik kwam niet voor een toneelspeler. Wat mij betreft had ik het liever andersom gezien.

Organisatie

De organisatie ‘hyped’ het gebeuren nogal en ik vind dat je dat dan ook waar moet maken. Gratis entree is niet zaligmakend, dat betekent nog niet dat ik een band wil zien die het ‘net niet’ is.

Overigens is ‘gratis’ een ruim begrip. Entree betaal je niet, maar wel € 2,- voor parkeren (OV is onhaalbaar op zaterdagavond in Warffum dus iedereen komt met de auto, da’s kassa dus), toiletbezoek? Stempeltje halen voor wederom € 2,-. Drinken? Muntjes à € 2,50/stuk….

Een snel rekensommetje? Met gemak wordt er op zo’n avondje 15.000 tot 20.000 euro omzet gedraaid. Minimaal. Natuurlijk zal dat niet allemaal in de zakken van de organisatie vloeien. Licht en geluid, bands, enz. ’t kost allemaal geld. Maar ‘gratis’ is het zeker niet. Daar was ik natuurlijk op voorbereid, linksom of rechtsom moeten de kosten betaald worden dus betaal je dat via een andere weg. Maar vooral die belachelijke bijdrage voor het toilet vond ik een ‘winstpakker’ die niet kan bij een concert. Dit was voor het eerst dat ik zoiets meemaakte.

Wat ik echter de organisatie vooral kwalijk neem is dat ze het publiek gewoon drie kwartier lieten staan wachten. Dat is echt ongehoord. Het mocht de pret voor de meeste bezoekers waarschijnlijk allemaal niet bederven. Het is duidelijk dat de meeste mensen gewoon voor ‘een feestje’ kwamen.

En dat was het dan weer wel, een feestje. Maar niet op het niveau waar ik op gerekend en gehoopt had.