Ik ontving een aantal boze reacties van mensen. Het lijkt er op dat mensen hun identiteit versterken door tégen te zijn. Vooral tégen de overheid.

Mijn Facebookbericht, ook hier in uitgebreidere vorm geplaatst, over de “wappies” die Rijkswaterstaat van nepnieuws beschuldigen, is een beetje viral gegaan.

Als gevolg van mijn bericht bezochten allerlei mensen mijn blog en kreeg ik helaas ook een aantal  nare reacties. Ook beschuldigingen dat ik “een NSB’er” was. In bedekte en minder bedekte termen.

Die beschuldigingen heb ik wel eens vaker naar mijn hoofd gekregen, eveneens uit de hoek van activisten. Daar heb ik mee leren leven maar ben het er volslagen mee oneens. Ze missen ook elke grond natuurlijk. Een NSB’er was iemand die een bepaald gedachtengoed aanhing en mensen aangaf bij de fascistische bezetter.

Oorzaak was, zo bleek mij, dat iemand mijn bericht in allerlei activistische “boerengroepen” en “verzetsgroepen” ging delen.

Kennelijk zijn er in die groepen nogal wat mensen die absoluut géén tegenspraak dulden of, zoals in mijn geval, gewoon een klein –en mijns inziens toch redelijk objectief– berichtje over het feit dat men in een post van een twittertrol was getrapt.

Dat past echter niet in de kokervisie van activisten. Het bericht van de Twittertrol acht men betrouwbaarder dan de verklaring van Rijkswaterstaat, Politie, de chauffeur van de auto (die aangifte heeft gedaan) én zijn werkgever, SPIE. Tot op dit moment worden screenshots van het nepbericht van de twittertroll nog stééds gedeeld – ondanks het feit dat het betreffende account al een paar dagen niet meer bestaat.

Dit soort berichten worden met graagte gedeeld en de mensen die het delen doen geen enkele moeite het bericht te controleren.

Tegen de boeren?

Dat wordt uitgelegd als “je bent TEGEN de boeren, vuile NSB’er!!”. Pardon?! Omdat je een nepbericht over een Twittertrol ontmaskert en onzin die rondgaat over Romeo’s ben je opeens “tegen de boeren” en een “NSB’er”? En een paar mild-kritische noten over de intensieve veeteelt vielen  eerder ook al niet goed.

Wat ik heb met boeren

Zelf ben ik opgegroeid in een agrarische omgeving. Als kind droomde ik er zelfs lang van om boer te worden.

In mijn kinder- en tienerjaren was ik veel op boerderijen te vinden, werkte in de zomer bij land- en tuinbouwbedrijven, zat op de tractor gier uit te rijden, hielp wel eens mee bij een loonbedrijf.

Nee, ik ben helemaal niet tegen boeren in zijn algemeenheid. Ik vind wél dat de situatie zoals die nu is niet verder kan; er is domweg teveel stikstof-uitstoot. En dat is echt niet nieuw. Dat was bijna vijfendertig jaar geleden al bekend (zie artikel hier boven uit de Trouw).

In de tussenliggende jaren hebben politiek en boeren het een en ander proberen te doen aan het probleem. Vooral met behulp van creatieve regelgeving en technische oplossingen. Maar het is niet genoeg gebleken en de Raad van State heeft in 2019 de PAS wetgeving van tafel geveegd.

Sindsdien hebben we een groot probleem…

Ik ben dus helemaal niet tégen de boeren, wel vind ik dat er een oplossing moet komen. De oplossing die een bepaalde groep voor ogen staat is: “De stikstofregels van tafel”. Dat is de inzet van de boerenprotesten. Die groep heeft, met financiële steun van het grootkapitaal, het meeste lawaai. Maar er zijn héél veel boeren die anders over de situatie denken. En al decennialang ánders hun bedrijf uitoefenen.

Identiteit versterken

Mensen hebben behoefte aan een identiteit. Die Identeit versterken door ergens tégen te zijn is wat je op dit moment veel ziet. Vooral: tégen de overheid. Dat ben je kennelijk als je “vóór de boeren”, “tegen vluchtelingen”, “tegen vaccinatie”, “tegen milieumaatregelen” en “vóór Poetin” bent.

Zo ongeveer het politieke programma van Forum voor Democratie, BoerBurgerBeweging, Ja21 en de PVV. Met andere woorden: populistisch rechts. En het is niet voor niets dat uit onderzoek in Oostenrijk (afbeelding hier boven) is gebleken dat het één en ander samenhangt. Mensen die niet gevaccineerd zijn blijken overwegend de NAVO en de USA de schuld te geven van de inval van Rusland in Oekraïne.

Een stellingname die ook hier naadloos aansluit bij de standpunten van bijvoorbeeld Forum voor Democratie die tégen de stikstofmaatregelen (“vóór de boeren”), tégen vaccinatie, tégen immmigratie en tégen milieumaatregelen is.

Eén snelle blik op sociale media als Twitter en Facebook laat dit ook zien.

De “Verzetsgroepen” op Facebook

Een voorbeeld van een groep op Facebook, waar ook mijn post werd gedeeld, ter illustratie. Aangezien men mijn post deelt, neem ik aan dat er geen enkel bezwaar is vanuit deze facebookpagina om aandacht te schenken aan ze. Daarnaast staat de pagina gewoon open voor iedereen, dus u kunt het een en ander zelf controleren.

 

De groep, met meer dan vijfduizend leden, geeft aan vóór verbinding te zijn ongeacht “kleur, ras of geaardheid”.

Verder zijn ze tégen alles. Vooral tégen het kabinet, willen ze uit de EU, “staan op tegen jeugdzorg” en “steunen de boeren”.. Natuurlijk zijn ze ook “voor alle Nederlandse tradities” maar tégen de (plezier)jacht.

Een, in mijn ogen, wonderlijke combinatie van standpunten.

Wat dan opvalt is de berichten over emigratie en de reacties er op. “Vol is vol” en “terugbrengen die handel”? Wat niet bepaald strookt met de doelstelling om vóór verbinding tussen mensen te zijn “ongeacht kleur, ras of geaardheid”.

Groepen als deze staan vol tegenstrijdige berichten, afbeeldingen tegen kabinet, het “World Economic Forum”, enzovoorts. De verbindende algemene deler is samen te vatten in één woord: “TEGEN“. Verder is er voor mij geen lijn in te ontdekken.

Gezamenlijke identiteit

Maar tégen alles zijn geeft een gezamenlijke identiteit. Je hoort ergens bij. Bij “strijders” die zich “verzetten”. Door afval te dumpen, inclusief asbest, brandjes te stichten en het verkeer te hinderen en zelfs in gevaar te brengen? Dat gaat soms behoorlijk ver. Sommige mensen radicaliseren ernstig. Anderen die wegen blokkeren zijn geen boeren.

Demonstraties laten dan ook zien dat de verschillende protesten die éne gemeenschappelijke deler hebben: er verzamelt zich een bont gezelschap van mensen bij demonstraties die allemaal tégen zijn. Tégen “de overheid”. Een overheid overigens die we met elkaar, bij democratische verkiezingen, hebben gekozen..

Identiteit is ontzettend belangrijk voor een mens en kun je aan verschillende zaken ontlenen. Ik las vanmorgen een interessant artikel hierover bij OneWorld.

Conclusie die ik trek uit het artikel, diverse onderzoeken die ik de laatste tijd gelezen heb, reacties die ik lees, hoor en toegestuurd krijg en de berichten in de media: mensen ontlenen hun identiteit aan het tégen zijn. Vooral tégen de overheid. Dan ben je “een strijder”. Liefst met een boerenzakdoek aan je auto geknoopt als “teken van verzet”. Een vlag op de kop aan je huis of boerderij. En dan kun je anderen wegzetten als “schapen”, “domme volgers”, “links” (over weggeven vanuit welke hoek je komt gesproken..) of, in het ergste geval: NSB’er.

Het gesprek aangaan

Ik probeer áltijd het gesprek aan te gaan. Ook met hen die mordicus tégen alles zijn en overal spoken zien maar bovenal vinden dat onze regering een dictatuur is, ons “alle vrijheden afneemt” of “censureert”. Oh, btw. Dat laatste online kunnen roepen bewijst alleen al het tegendeel. Net als het bestaan van de Facebookpagina die ik hier als voorbeeld aanhaal, de demonstraties die gehouden worden en ga zo maar door.

Dat dergelijke pagina’s kunnen bestaan, waar je vrijelijk je gal kunt spuien, is toch bewijs dat we absoluut niet in een dictatuur leven en totale vrijheid van meningsuiting en grote handelingsvrijheid hebben?

Mensen vinden het soms raar, dat ik het gesprek (en soms een behoorlijke woordenstrijd) aanga. Ik krijg regelmatig het advies “lees die reactie maar niet meer” en “ga er niet op in”. Maar bedenk dan: als je mensen uitsluit of géén alternatieven biedt versterk je die identieit alleen maar. Men bevestigt elkaar, versterkt elkaar. En hoewel  tégengeluiden daarbij soms koren op de molen zijn is het ook zo dat als je niets zegt ánderen wellicht óók het nepnieuws als waar gaan zien want de indruk ontstaat “iederéén vindt dat”!

Maar toch, ondanks dat ik het probeer te ‘matigen’ qua reageren lukt dat niet altijd.. ik hou mijn mond niet. Er is té veel groteske onzin die rond gaat. Daar móet wat van gezegd worden. Of ze het nu willen geloven of niet. En die vrijheid heb en neem ik.

Je hebt de vrijheid om tégen alles te zijn, dat is je goed recht, en ik heb de vrijheid daar iets van te vinden.