In het verleden heb ik op dit blog een keer een artikel geschreven over Bitcoin. In mijn ogen was Bitcoin, en andere cryptocurrency, de nieuwe tulpenmanie. Eigenlijk denk ik dat nog steeds. Beleggen in Bitcoin of andere cryptomunten blijft in mijn ogen een spel met geld, tenzij men een serieuze toepassing er voor kan verzinnen. Ondanks mijn scepsis heb ik sinds kort toch een paar euro aan cryptomunten. Maar, waarom dan?

Grootste probleem vind ik nog steeds het gebrek aan onderliggende waarde. De prijs is mijns inziens vooral gebaseerd op de vraag en de gecreëerde schaarste. Toch gaan nu ook serieuze ondernemers zoals Elon Musk er hun kapitaal in steken. Met als gevolg dat dat nieuws de koersen flink omhoog stuwde.

Eerlijk is eerlijk. Als ik toen, in 2017, BTC had gekocht, gewoon rustig in mijn ‘wallet’ had gelaten, had ik nu aardig kunnen cashen. Getuige de bijgaande grafiek van de waardeontwikkeling. Maar er zijn de afgelopen jaren ook mensen financieel keihard mee onderuit gegaan.

Veel mensen die cryptogeld hebben claimen dat ze er heel veel geld mee verdienen. Maar geld verdienen aan virtuele munten doe je pas op het moment dat je ze op het juiste moment koopt en verkoopt. Hier een leuk artikel over “Hoe je miljonair bent, bakken met geld verdient en toch niks hebt”. In de aanbieders-sector gaat er ook nogal eens iemand failliet, zo blijkt.

Zoals ik al zei: het is een spel met geld. Want om cryptomunten te kopen moet je wel beschikken over écht geld waarvoor je vervolgens deze virtuele munten koopt. En dan begint het spel.

Beleggen in Aandelen

Wanneer je belegt in aandelen koop je in feite een ‘stukje’ van een bedrijf. Dat aandeel heeft dus daadwerkelijk een onderliggende waarde. De waarde van het aandeel kan overigens ondergewaardeerd of (zwaar) overgewaardeeerd zijn. Emotie en de jacht op snelle winst speelt, net als bij cryptovaluta, ook op de beurs een grote rol. Zeker nu sinds een tijdje ook nog eens veel jongeren op de beurzen actief zijn.

Ik herken daarin een patroon van enkele decennia geleden toen onder twintigers beleggen ook heel populair werd, aandelen lease en aandelenhypotheken helemaal hot waren en toen? Toen klapte de beurs. Het ‘bloed liep door de straten’. Mensen met een aandelenhypotheek kregen telefoontjes van de bank of ze “even wilden bijstorten” want de aandelen waren onvoldoende geworden als dekking.

In 1987 is er ook eens de beruchte ‘zwarte maandag‘ geweest en dat stond mij helder voor de geest toen mensen die ik kende, vaak iets jonger dan mij, voor ettelijke duizenden guldens (en later euro’s) in aandelen staken. In 2000 klapte het verhaal (de “internetbubble”) en zorgde voor een kortdurende recessie.

De bekenden deden vooral veel in de opkomende ICT en techbedrijven. Dat was helemaal hot. Het heeft een aantal van hen serieus veel (spaar)geld gekost allemaal. Want de beurscrash zorgde voor paniek en in paniek doe je domme dingen: verkopen. Een collega van mij, zo herinner ik mij, had een goed advies: “Als je geschoren wordt moet je blijven zitten”. Dus: niets doen.

Ook in 2009 kelderde de beurs veroorzaakt door de ‘rommelhypotheken‘. Met soorgelijke effecten. Het lijkt er in die zin nogal op dat mensen niet leren van de fouten uit het verleden…

In 2009 was de AEX, ten opzichte van de top in 2007, zelfs gehalveerd (zie afbeelding hier boven). Inmiddels staat hij drie keer zo hoog. Verwacht werd dat in 2020, door de corona-pandemie en de recessie die daardoor ontstond, de beurzen flink zouden (kunnen) dalen. Na een eerste dip gingen de koersen echter juist behoorlijk omhoog. Hoe dat kan? Ik denk dat een verklaring is dat veel jonge beleggers, juist in 2020, gingen beleggen. Uit verveling en omdat ze werkloos zijn geworden volgens diverse berichten in de pers. Zoals deze jonge Koreaanse tiener.

Ten onrechte beweert het Algemeen Dagblad dat deze tiener “een nettowinst heeft van 43%”. Zijn aandelen zijn in waarde gestegen. Klopt. Maar hij heeft pas winst als hij ze verkoopt en weer ‘echt’ geld er voor in handen heeft. Tot dat moment heeft hij nog steeds helemaal niets behalve een computerscherm dat hem vertelt dat hij ‘winst’ heeft gemaakt. Net als de eigenaren van bitcoins of andere virtuele munten.

Het gevaar schuilt hier in op dit moment volgens mij: “Er zijn nu meer jonge particuliere beleggers in Zuid-Korea dan ooit tevoren. Meer dan twee derde van de totale waarde van de aandelenhandel van het land wordt inmiddels verhandeld door tieners of zelfs nog jongere personen.“. Dat is een serieus risico. Deze jonge mensen denken alleen maar in termen van ‘snel en makkelijk geld maken’. Als ze op zeker moment de markten weer verlaten of als ze zien dat de koersen dalen is het totaal niet ondenkbaar dat ze opeens alles in paniek verkopen en dan is een grote, onhoudbare, beurscrash het gevolg.

Deze “kleine beleggers” (letterlijk en figuurlijk) hebben al een paar keer voor grote problemen gezorgd de laatste tijd, zoals prijsopdrijving (bewust en onbewust).

Beleggingsrekening

Ook ik heb al een tijdje wat aandelen. Ondanks, of wellicht dankzij, het feit dat ik mij bewust ben van de risico’s die beleggen met zich mee kan brengen.

In 2005 had ik een beleggingsrekening geopend, er een bescheiden bedrag op gezet en wat aandelen gekocht. Onder het motto “toch eens kijken hoe dat werkt”. Ik heb er nauwelijks naar omgekeken verder omdat ik het systeem van BINCK simpelweg niet handig vond om te gebruiken. Wel wat gekocht indertijd. Een tijd geleden alles daar weer verkocht (procentueel een leuke winst) en via DeGiro een nieuwe beleggingsrekening geopend.

De meest stabiele belegging?

De meest interessante beleggingen zijn meteen ook de meest saaie. Bijvoorbeeld beleggen in goud. Put your money where your mouth is zeggen ze altijd. En dat heb ik indertijd ook gedaan. Een paar jaar later ‘gecasht’. Beste belegging ooit.

Op dit moment is goud denk ik te duur om nog in te stappen maar wie weet. Want goud is eigenlijk geen belegging, in mijn ogen, maar een ‘verzekering’. Goud en andere grondstoffen hebben eigenlijk een bepaalde stabiele waarde. Het is het geld dat ten opzichte van goud minder waard wordt. Door de geldontwaarding “stijgt” de goudprijs. Daarnaast is het een fysiek, schaars, goedje waar veel vraag naar is en wordt het vaak als ‘veilige haven’ gezien. Niet alleen door beleggers maar ook door overheden. Dat zijn allemaal factoren die er voor gezorgd hebben dat de goudprijs enorm gestegen is en nog wel een tijdje zal blijven stijgen.

De goudprijs is dus op hele andere gronden gestegen dan cryptocurrencies of aandelen. Beleggingen in goud, zilver of grondstoffen moet je dan in mijn ogen ook zien als ‘langetermijn zekerstelling‘. Je kunt het altijd weer uit de kluis halen, bij de bank, en inruilen voor “echt geld”, wanneer nodig. Maar ook hier geldt: “resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst”.

De beste belegging?

Het zal duidelijk zijn, ik deed en doe dus wel eens wat aan beleggingen in bepaalde vormen en heb zelfs wat ‘cryptogeld’. Ik ben zeker geen financieel expert. Ik gebruik(te) gewoon mijn ‘boerenverstand’ de afgelopen jaren, gekoppeld aan voldoende geduld, en dat is eigenlijk altijd goed gegaan.

Miljardair Warren Buffet heeft eens gezegd dat je alleen in dingen moet stappen die je begrijpt als het om beleggen gaat. Daarom beleg ik bijvoorbeeld in hele saaie, degelijke, bedrijven en instellingen. Waarbij ik in principe niet voor de korte termijn wil gaan.

Mijn beleggingen zijn géén “spaarpotje”. Mijn spaarpot staat gewoon bij de ING ondanks de belachelijk lage rente. Da’s mijn allerslechtste belegging, die spaarpot. Want die rendeert helemaal niet, totáál niet. De inflatie is hoger dan de rente. De aandelen ING die ik heb doen het heel wat beter.

Die gingen de afgelopen tijd ook hard onderuit in 2020 maar stijgen weer mooi. Ik heb ze gekocht toen ze laag stonden. Net als wat andere fondsen. Waarom? Omdat één ding zeker is: de corona-crisis gaat op een dag voorbij. En dan trekken de markten wel weer aan. Mijn beleggingen zijn dus gericht op de ‘lange termijn’. En niet op “winst maken” op de korte termijn.

Voor wie wil proberen snel geld te verdienen zijn de cryptocurrencies dan weer leuk, denk ik. Uit pure nieuwsgierigheid heb ik er dus sinds kort een paar euro ingestoken. In de wetenschap en verwachting dat het morgen helemaal niets meer waard kan zijn. Maar ook daar ben ik een ‘luie belegger’. Ik koop gewoon wat en zie over een tijdje wel weer hoe ze het doen.

De beste belegging is -en dat zal iedereen die hier wel eens mee bezig is je kunnen vertellen- daarom in mijn ogen natuurlijk een mix. Grondstoffen, edelmetaal, (stabiele) “saaie” aandelen, een kleine component hoog risico en eventueel wat “spielerij” met cryptocurrencies onder het motto “gewoon, omdat het kan”.

Laat je niet gek maken

Laat. Je. Niet. Gek. Maken. Die verhalen van mensen over hun ‘enorme winsten’? Negeer het. Daar staan tientallen keren zo vaak verhalen tegenover van mensen (die je veel minder vaak hoort) die volledig kapot zijn gegaan door verkeerde beleggingen omdat ze totaal niet weten waar ze mee bezig zijn en de hele achterliggende mechanismes niet begrijpen. Ik herhaal belegginstycoon Buffet: “alleen in dingen stappen die je begrijpt”. Denk ook aan de beurscrashes de afgelopen eeuw.

Iedereen zegt ik, ik herhaal het nog maar eens: Beleg alleen met geld dat je écht kunt missen. Met andere woorden, als je eens een keer wat geld over hebt, steek het dan in aandelen of, als je niet erg vind dat je het morgen kwijt kunt zijn, in cryptocurrencies.

Staatsloterij

Mijn insteek is een beetje dit: ik zou elke maand een staatslot kunnen kopen à 30 euro. Ik kan ook elke maand 30 euro (potentieel) “vergokken” op de beurs of cryptogeld er van kunnen kopen. Bij de staatsloterij weet je nagenoeg zéker dat je het elke maand weg gooit. In de hoop dat je droom om de hoofdprijs te winnen uitkomt. Maar om je uit die droom te helpen: die kans is bijvoorbeeld bij de eindejaarsloterij ergens rond de 1 op de 6 miljoen oftewel 0,000016667%.

Je zou in plaats daarvan ook elke maand €30 via bijvoorbeeld DeGiro.nl kunnen beleggen. Kies een paar stabiele fondsen of ETF. De kans is dan aanzienlijk groter dat je met die inleg van € 360/jaar (3600 in 10 jaar) in die tijd twéé tot drie maal dat bedrag in aandelen hebt en die te gelde kunt maken. Dan heb je een potentieel eindkapitaal van, met gemak, zo’n 10.000 euro. Natuurlijk, de beurzen kunnen ook crashen. De ergste crash in de laatste decennia laat echter zien dat er dan altijd nog een restwaarde is.

Voor mij dus, jaren geleden al, reden om (voorzichtig) wat te beleggen. Al was het dus alleen al vanwege het ‘spelelement’, dat ik vele malen interessanter vind dan domweg een staatslot kopen. Dat is dan ook het antwoord op de vraag waaróm ik wat cryptovaluta heb. Het spelelement, nieuwsgierigheid.

En een staatslot? Die koop ik nog steeds wel eens.
Want het blijft leuk om te dromen 😉