Na 14 jaar (!) trouwe dienst besloot onze Sony “black trinitron” televisie er mee op te houden. Van ’t ene op ’t andere moment was ’t gedaan; “morsdood”. Jammer. Maar te verwachten. De gemiddelde levensduur van een TV is namelijk, zo is mij verteld door iemand die in de branche heeft gewerkt, zo tussen de 8 en 10 jaar. Daar worden ze op gebouwd, dat ze dat aantal jaren moeten halen. Dus met 14 jaar mogen we heel tevreden zijn.

Ik ben niet echt merkentrouw, maar voor wat betreft audio-/video & TV moet ik toch altijd weer vaststellen dat mijn voorkeur vaak uitgaat naar Sony. Tijdelijk even een toestel geleend van broer(tje) Jan Melle, een Philips. Ook een mooi beeld. En vroeger ging mijn voorkeur altijd richting Philips – al was het alleen al omdat het een ‘Nederlands product’ was. Sinds Philips echter al jaren hun spullen in Azië laat maken gaat dat niet meer op.

Tegenwoordig is alles ‘breedbeeld’. Met de oude black trinitron liepen we er al tegenaan dat we tegenwoordig altijd zwarte balken onder en boven in beeld hadden. En dus moesten we er nu dan ook maar aan geloven: er moest een “breedbeeld” komen. En LCD dus. Maar niet zo’n joekel. Want een TV is dan wel handig, het hoeft de hele woonkamer niet te overheersen. Ik bedoel, je zit hoogstens een meter of 4 á 5 van zo’n ding af, dus hoeft het voor ons echt geen 32″ of meer te zijn.

Na in de lunchpauze een paar keer bij de MediaMarkt te zijn geweest was de keuze teruggebracht tot 3 merken (en toestellen) de 26″-modellen van Sony, Sharp en Philips.  Samsung en LG hebben ook wel mooie toestellen maar Samsung kan mij op de een of andere manier niet overtuigen en LG,.. ach laat ik het zo zeggen: sinds we één keer een stofzuiger van dat merk hebben gehad, hoef ik geen LG meer!! Vanmorgen werd het na kijken, vergelijken, kijken, even praten met de verkoper (die me een Samsung of LG wilde aansmeren want: “voor het geld van een Sony of een Philips heb je een grotere van Samsung of LG”) heb ik de knoop doorgehakt.

Sharp was wat minder sharp qua beeld dan de Sony en Philips. Die ontliepen elkaar niets eigenlijk qua beeld, geluid, prijs. Dus dan gaat het gevoel spelen: 14 jaar trouwe dienst van de vorige Sony tegenover een video-recorder (2 jaar geleden gekocht) van Philips die na een half jaar (!) kapot was.. Daarnaast heeft de Sony KDL25U die ik uitzocht tevens handige bedieningsknoppen bovenop en dat vind ik prettig (ingeval de afstandsbediening zoek is of de batterijen leeg). Dan is het antwoord snel gegeven: wederom Sony!

Trucje van de winkel(s)..
Overigens, let even op het volgende bij het in de winkel bekijken van dergelijke toestellen. De goedkopere toestellen (kleinere) leken beduidend slechtere beeldkwaliteit te hebben dan de duurdere 26″+ toestellen.Vreemd, want de kleinere toestellen hadden dezelfde resolutie (en zouden dus een schérper beeld moeten geven immers: evenveel beeldpunten op kleiner oppervlak!). Na wat aandringen kwam de aap uit de mouw: de 26″+ toestellen waren op HDMI/digitaal aangesloten, de wat kleinere toestellen op Coax/analoog! Dat geeft dus een nogal (letterlijk) vertekend beeld!

Zelf hebben we nog gewoon oud-hollandse coax (kabel tv) thuis. Ik kreeg in de winkel de indruk dat overstappen op digitaal voor dit toestel de moeite waard zou zijn maar stond verbluft toen ik thuis het toestel aansloot. Uitstekend beeld! Digitaal hoeft voorlopig in elk geval nog niet.