Nou,.. daar staat hij dan! Even een kleine ‘studio-setup’ voor het maken van wat opnames voor bekenden in de VS (zie onder). De opnames zijn gemaakt door het plaatsen van twee microfoons voor de versterker (Electar Tube); één redelijk dichtbij, de ander op iets meer afstand **). Die vervolgens via de mixer (een Behringer 6-kanaals die ik een keer via e-Bay heb gekocht) die vervolgens weer naar de Boss Micro gaat.

Ik had al eerder opnamen gemaakt (sample1, sample2) met m’n oude mp3-recordertje maar de ‘geluidspuristen’ (…) vonden de geluidskwaliteit niet zo goed van de opnamen. Dus dat moest even overnieuw gedaan worden.

Overigens is deze gitaar mij verkocht als een ‘grooveyard’ maar ik constateer dat er toch kleine verschillen zijn, met name de headstock is anders en dit model is bij Johnson ook niet meer op de site te vinden. Wellicht een ouder exemplaar, ergens uit een magazijn ofzo. Maar het mag de pret niet drukken. Hij speelt fijn, klinkt goed en kost ‘geen drol’. Wat wil je nog meer (behalve wat meer speltechniek..)?

De opnames:

• Johnson, deel 1.
  Tijdens de opnamen diverse malen geschakeld tussen de elementen, zodat de verschillen goed te horen zijn;
• Johnson, deel 2.
  Tijdens het spelen de snaren wat ‘afgedempt’ met m’n rechterhand.

Qua audio is dit zo’n beetje de beste kwaliteit die ik kan bereiken; natuurlijk kan het spul niet té hard staan (rijtjeswoning!), je hoort af en toe wel behoorlijk de woonkamer (de ruimte) er in terug qua geluid (laminaat-vloer!). Er is géén effectapparatuur gebruikt, dit is het “pure” geluid zoals het uit m’n buizen-versterkertje klinkt..

Update:
En het commentaar van één van de internetvrienden, Jim “Le Jaz”, was:

You got a really good deal there! A very nice sounding guitar! I like it better than the Steinberger and the Tele….even better than the Les Paul. If it sounds this good with no effects, it will really shine with a little reverb…compression…maybe even distortion. Looks nice too! 

**) Dit is om ‘diepte’ in de opname te krijgen, een gitaar is in principe een mono-instrument, maar de mens heeft twéé oren en hoort dus anders. Daarom moet je twéé microfoons gebruiken en die op verschillende afstanden van de geluidsbron plaatsen. Vervolgens is het dus een stereo-opname, van een mono-bron. En hoor je het als je het afspeelt op een hoofdtelefoon of via speakers, als mens, terug zoals het in de werkelijkheid ook klinkt (althans, het benaderd het stukken beter dan opnames met één microfoon).