Knopfler & Dylan, Ahoy Rotterdam

Het is al weer even geleden, maar op 20 Oktober jl. ben ik samen met dochter Mirjam naar het dubbelconcert van Kopfler en Dylan in Ahoy geweest. En het was genieten geblazen! Natuurlijk, de heren worden ouder. Vooral Dylan, 70 al weer!

Mark Knopfler & Bob Dylan - Foto (c) R. Brinkman

Bob Dylan, Live, Ahoy Rotterdam

Desondanks een prima concert. Mark “hij speelt ook geen noot fout!” Knopfler  was subliem. Helaas een stukje moeten missen van dat gedeelte vanwege de file’s voor Ahoy en onderweg er heen. Hij gaf het publiek waar het voor kwam. Een uur lang subliem gitaarspel. Voor bijna elk nummer een andere gitaar!

Dylan was groots. In de pers en op Twitter waren er  mensen die liepen te beweren ‘dat de band hem overeind hield’, maar niets is minder waar. Dylan was overtuigend bandleider. Hij was de man waar de show om draaide. Speelde z’n partijen op Gitaar, Keyboard en mondharmonica overtuigend. Vooral de mondharmonica-partijen in Blind Willie McTell was huiveringwekkend mooi.

Terugreis Radio2 aan in de auto. Een mevrouw mocht in de uitzending haar zegje doen en meende “hij had wel wat meer oud materiaal mogen spelen, nee, het is niet meer de Dylan van vroeger, de band hield hem overeind ja mee eens hoor”. Materiaal van vroeger?  Dan hebben we het over bijna VIJFTIG jaar geleden. Heeft deze mevrouw iets gemist ergens? Onder welke steen heb je geleefd als je denkt dat na Blowin’ in the Wind er geen materiaal van Dylan meer is uitgekomen… Na de jaren ’60 heeft Dylan nog zeer veel mooie nummers en albums gemaakt. We hebben het toch niet over Jacques Herb of Armand hier! Dylan zijn optreden was daarom een dwarsdoorsnede van een rijke carrière. Met als uitsmijter natuurlijk “Like a Rolling Stone” dat door het publiek luidkeels meegezongen werd.

Geen kritiek? Ach,.. wat zal ik zeggen. We kennen Dylan toch? Dus.. z’n stem is inderdaad kapot gezongen in al die jaren. Ik zou zeggen: “Wen er maar aan”. En veel nummers waren bijna onherkenbaar (opnieuw) gearrangeerd. Maar niet slechter. Eén nummer had hij van mij achterwege mogen laten (Leopard Skin Pillbox Hat). Omdat ik die gewoon persoonlijk niet mooi vind. En “hij gaf geen toegift”? Ik kan me van de Dylan concerten maar één optreden herinneren waar hij dat wel deed. Wie daarover teleurgesteld is, is dus geen fan in mijn optiek. Je weet, hoort te weten, dat Dylan dat niet doet. En dat hoeft ook niet. Na ruim anderhalf uur was het gewoon klaar. En daar hoor je mij niet over klagen.

> Meer foto’s van het optreden kun je hier bekijken.

Delen op: