De “bouw” van de Thinline vordert gestaag. De kleuren vallen in de praktijk toch weer wat anders uit dan gepland, maar dat mag de pret niet drukken!

En dan nu wat foto’s!

De eerste proefassemblage, zonder elementen. Wát een mooie gitaar…!! Van zichzelf heeft de gitaar al wat klank en de hals ligt perfect in de hand.

Detailopname van de brug, zes aparte zadels, perfect voor een goede intonatie, met string-through. Mooi is ook de houtstructuur.  Doordat er een top in één stuk over de gelamineerde body is verlijmd ziet deze gitaar er absoluut beter uit dan de gemiddelde gelamineerde body.

Naar het oorspronkelijke idee, midden in het hout niet gespoten, en een breed waaierende oranje laag. Híer was ik niet ontrevreden over. Echter bij de navolgende bruine laag ging het gewoon niet goed. De rand werd te breed en het resultaat was niet fraai. De wind (ik spuit de body buiten, niet in de schuur zoals eerder de bedoeling was) was ook niet erg bevorderlijk, het gevolg was dat ik dit later grotendeels weer afgeschuurd heb.

De achterkant, in ‘chocolade bruin’. Mmmm,.. op z’n Engels klinkt beter & swingender: “Chocolate brown”. Deze moet nu nog een keer opgeschuurd en gespoten worden, waarna de finish er overheen kan.

Yeesssss!  Dit is zoals een ‘sunburst’ er uit hoort te zien! Eerst had ik, na de mislukte ‘burst’, met waterproof schuurpapier de bovenkant tot (bijna) op het hout weer geschuurd. Daarna opnieuw een poging gewaagd maar ‘de wind kwam er onder’ en het leek nergens op. Dus besloot ik het bovenblad helemaal bruin te spuiten en (waagstukje!) in de natte bruine laag heb ik vervolgens een oranje laag gespoten waarna ik nog een keer ‘langs de rand’ ben gegaan met de bruine spuitbus. Het gevolg: een mooi –relatief dikke–, in elkaar vloeiende, verflaag die er supermooi ‘op’ ligt.

Ik durf het bijna niet, maar deze laag moet dus nog een keer (licht) opgeschuurd worden om nog een paar kleine oneffenheidjes weg te krijgen (nadeel van buiten spuiten, er waait wel eens wat stof in). Waarschijnlijk ga ik daarna de finish (blanke lak) spuiten óf nog even de puntjes op de i zetten in de bruine rand (want die is dus een beetje vervuild geraakt door wat opwaaiend stof). Maar vooralsnog geniet ik van de body die nu hangt uit te harden aan een microfoonstandaard.

Overigens spuiten veel mensen de gitaarbody’s terwijl ze hangen aan een draad of iets dergelijks. Ik zelf heb daar slechte ervaringen mee omdat de meeste verf zó dun is dat het meteen in zakkers resulteert. Ik kies er daarom voor de body vlak neer te leggen en zo te spuiten.

Lak
Overigens heb ik qua verf gekozen voor de relatief goedkope “ColorWorks” spuitbussen, een synthetische verf, van de lokale Fixet. Onder het motto: “Als het niets wordt, kan ik het altijd nog wel weer afschuren”.  Dat is een keuze die heel goed uitgevallen is; de lak heeft een mooie glans en het spuiten gaat erg goed hiermee (zeer dunne verf). Synthetische verf is op terpentinebasis en dus geschikt voor bijna elke ondergrond. Daarbij, had ik al gezegd dat het bijna niets kost 😉 ?

Nadeel is natuurlijk dat het hardstikke milieu-onvriendelijk is  en ook schadelijk voor jezelf, dus spuiten gebeurt dan ook met een verfkap(je) voor. Waar je goed op moet letten is de finish (vernis) want daar zijn twee verschillende typen van. Dus advies gevraagd en ‘de man van de fixet’ wist precies wat er op/overheen gespoten moest worden. Maar goed, zover ben ik nog niet.

Het hele proces is tijdrovend want.. veel wachten! Het spuiten kost niet zoveel tijd, alleen kun je per dag maar één laagje doen, vervolgens weer laten drogen/uitharden en verder gaan.