Dit weekend wordt het 20e “Ribs en Blues” festival gehouden in Raalte. Afgelopen zaterdag werd het festival geopend met optredens van ondermeer Waylon en Uriah Heep. Hoewel de moeite waard, besloot ik gisteren (zondag 15 mei) het festival te bezoeken. Reden voor mijn bezoek op zondag was dat ik Julian Sas, Laurence Jones en SouthSide Johnny live wilde zien.

Daarnaast trad als afsluiter de Dijk op, maar dat hebben we gezien het tijdstip laten schieten. Ik bezocht het festival met de oudste dochter en we vonden de dag lang genoeg geweest toen Laurence Jones z’n set had afgerond. Naast de vooraf geplande bands bezochten we ook nog (delen van) de optredens van de Cuban Heels en het Henrik Freischlader Trio.

Foto’s en reviews

Bijgaande een aantal foto’s en (kort) verslag van de optredens die wij gezien hebben. Op m’n Google Drive (zie link) staan alle foto’s inclusief foto’s van andere activiteiten.

Julian Sas

Julian Sas is in mijn optiek een echte festival-act. Hij wist het publiek in de hoofdtent lekker mee te krijgen en muzikaal is bij deze veteraan natuurlijk alles gewoon dik in orde. Jaren geleden eens een keer een CD van hem gekregen. Een (toenmalige) collega vond dat ik de muziek van Julian Sas echt moest leren kennen en deed mij een CD cadeau. Niks op aan te merken, gewoon prima muziek. En live stelde hij dan ook zeker niet teleur.

Southside Johnny & The Ashbury Jukes

Southside Johnny heeft een indrukwekkende carrière maar is ondanks het feit dat bekende artiesten als Bruce Springsteen hem als invloed noemen nooit echt enorm doorgebroken. Er is ook al een jarenlange samenwerking tussen Springsteen’s band en deze formatie. Terecht dat hij op de mainstage stond, dat zeker.

De band had een lekkere sound, alles zat goed in elkaar, werd uitstekend uitgevoerd. Niet echt blues, er was veel soul-invloed, de Jersey Shore Sound was duidelijk te herkennen. Er werd ook een nummer van Aretha Franklin gespeeld waarin de blazers lekker tot hun recht kwamen. Die blazers, en de andere muzikanten ook, kregen alle ruimte van bandleider John Lyon.

Zanger en bandleider Lyon’s stem heeft wel z’n beste tijd gehad, maar gezien de leeftijd en de vele jaren optreden is dat niet zo verwonderlijk. Het mocht de pret niet drukken!

Cuban Heels

De tent was mudvol toen wij aankwamen en eigenlijk wilden we even gaan eten. Ik wrong mij naar binnen om een paar foto’s te maken. Kreeg een paar flarden van de muziek mee en wat ik hoorde was dik in orde maar de drukte in de tent en trek in eten zorgde er voor dat ik van dit optreden alleen maar fragmentarisch iets mee kreeg. Wat ik hoorde klonk prima. Wat ik zag was één bak energie (zie ook de foto’s).

Henrik Freischlader Trio

Voor mij een enorme verrassing. Wat een formatie! De naam is natuurlijk rampzalig als je ’t mij vraagt want buiten Europa, en dan met name West-Europa, zal waarschijnlijk niemand dit kunnen uitspreken laat staan onthouden? Ze komen uit Duitsland en ach, met Duitsland (en Nederland, België en omringende landen) als potentieel podium zal dat voor hen niet zo’n probleem zijn.

Ze stonden op de Mainstage, en het zal mijn fout zijn, maar ik kende ze niet. En muzikaal hoogtepunt was het zeker, ik ga die band volgen. Helaas kon ik niet alles horen, we wilden op tijd zijn voor Laurence Jones, die daarna optrad op de Delta Stage.

Laurence Jones Band

En dan dé belangrijkste reden waarom ik in Raalte was: Laurence Jones. Vorig jaar in november nog het voorprogramma van Samantha Fish. Nu mocht ‘ie het op de Delta Stage (iets meer dan een uur) zelf doen. En hoe! Met bassist Roger Inniss en drummer Phil Wilson werd iets meer dan een uur een show neergezet die het publiek meenam op een muzikale trip door z’n eerste zelfgeschreven liedje (wat een nummer!) tot aan nieuw werk. Allemaal erg overtuigend, technisch uitstekend uitgevoerd en met een enorm enthousiasme.

Phil Wilson is nog maar recent aan de band toegevoegd maar dat kon je totaal niet merken. Met een jazz-kit opstelling zette hij een uitstekend en vol drumgeluid neer. Wat mij betreft heeft Laurence Jones met deze drummer en bassist Roger Inniss een ritme-sessie van formaat en dat past natuurlijk ook bij hem want hij is natuurlijk een gitarist van formaat! Hij bewees zich ook als een uitstekende zanger en entertainer die het publiek wist te betrekken bij zijn show.

Volledig terecht dan ook dat Jones tijdens zijn set, waarop Bo, een lokale zangeres(?), ook nog een nummer mee zong, de #European Blues Award voor beste gitarist 2015 uitgereikt kreeg. Jones staat regelmatig op de Nederlandse podia en festivals de komende tijd, onder andere op North Sea Jazz dit jaar. Laurence Jones werd, en wordt, nog vaak “een belofte” genoemd. Maar mijns inziens doet ‘m dat tekort. Hij is “gearriveerd”, en hoe. Volgend jaar wellicht main stage?

Foto’s

Tijdens de diverse sets heb ik uiteraard nogal wat foto’s gemaakt. Voor de aardigheid had ik mijn oude Fuji Finepix S5000 ook meegenomen en deze ingesteld op F-Chrome Zwart/Wit (en een paar in kleur). De camera is niet meer ”van deze tijd” maar heeft een super goede zoom (22x maximaal) en de sfeer die je krijgt met zwart/wit foto’s is toch altijd erg mooi. Daarnaast had ik m’n Olympus E-410 mee en gebruikte daarop de 40-150mm lens.

► De foto’s (alle foto’s) zijn te vinden op m’n Google Drive – klik hier.