Ik heb al eens eerder hier iets geschreven over het Amerikaanse, religieuze, onderwijs. Dat ging met name over het feit dat mensen in de VS elkaar, vanuit hun eigen religieuze instituutjes, ronkende titels toekennen.

In de vakantie ben ik eens wat op zoek gegaan naar een (vervolg)opleiding, omdat m’n cursus voor het Biblical Studies Certificate over een paar maanden -hopelijk- afgerond is. M’n zwerftocht op internet heeft me veel geleerd over het “distance learning” in de VS. Voor mij geldt dat ik de opleiding die ik zoek, wil volgen, in Nederland gewoonweg niet kan vinden. Vandaar dat ik op de VS, met name, ben aangewezen.Een paar zaken die ik opgestoken heb, deel ik hier graag. Omdat het anderen veel tijd, en heel veel geld en teleurstelling, kan sparen wellicht.. Ook voor de niet-religieuzen onder u relevant!

Amerikaanse onderwijs
Het Amerikaanse onderwijs-systeem is totaal anders dan het onze. Dat zal bekend zijn. In Nederland is alles netjes, landelijk en centraal, onder overheidstoezicht geregeld. Niveau en inrichting van het onderwijs is onder staatstoezicht. Ook het Christelijke onderwijs. In de VS is dat absoluut niet zo! Het onderwijs is daar gedereguleerd en kent grote vrijheden. Elke staat heeft zijn eigen regels, er zijn diverse instituten die zich bezighouden met het ‘accrediteren’ van instellingen (later meer hierover) en wat in de ene staat erkend is, kan in de andere staat absoluut strafwaardig zijn..

Om de verwarring nog groter te maken heb je dan ook nog eens in veel staten een ‘religious exemption‘; een regelgeving op grond waarvan religieuze onderwijs-instellingen ‘degrees’ (titels) mogen uitdelen zonder dat ook maar enige toetsing noodzakelijk is. Daarnaast zijn bijdragen aan zo’n instelling aftrekbaar van de belasting. Vandaar dat het mogelijk is dat elke “gek” z’n eigen, religieze, opleidingsinstituut kan starten en aan mensen titels kan verlenen.

Online onderwijs
In hoofdlijnen is het ‘online onderwijs’ te verdelen in:

• diploma- of degree mills
  Helaas een enorm probleem in het online onderwijs: websites waar je voor een paar honderd tot enkele duizenden (!) dollars  een diploma ‘koopt’. Het zal duidelijk zijn dat dit niet legaal is, nergens, waar ook ter wereld, worden dergelijke diploma’s erkend en je hebt er niets aan. Nou, tja.., in Nigeria misschien… Het is zelfs illegaal, bijna overal ter wereld, een titel die je op die manier verwerft te gebruiken. In de staat Oregon, VS, staat er zelfs gevangenis-straf op wanneer je een titel van een dergelijk instituut voert op je officiële stukken (briefpapier, website, enz).

• de ‘culleges’
  Een “cullege” is een “opleidingsinstituut” welke wel legaal is, maar geen serieus opleidingsprogramma biedt; je wordt geacht, bijvoorbeeld, een “dissertatie” te schrijven van 50 pagina’s a4 over een bepaald onderwerp, er worden vervolgens nog een hoop “life experience credits” toegekend en als beloning wordt je -na betaling van een flinke som geld aan kosten- een titel toegekend. Veel online “opleidingsinstituten” kunnen met de hand op het hart zeggen dat ze legaal en “door de overheid erkend” zijn en dat het programma “veeleisend” is. Die overheidserkenning moeten we overigens met een grote korrel zout nemen. Het houdt namelijk in dat ze
  a) geregistreerd zijn als bedrijf, bij de Amerikaanse KvK, en
  b) dat ze zijn erkend als “tax-exempt”, zie eerder.Deze instituten zijn zéér moeilijk, voor buitenstaanders, te herkennen. De Amerikaanse auteur Rick Walston heeft een artikel over dit onderwerp geschreven wat veel dieper hier op in gaat. Eén van de belangrijkste punten waar hij op wijst: veel ‘culleges’ claimen dat zij geaccrediteerd zijn terwijl zij dat absoluut niet zijn.En zo krijg je dat bijvoorbeeld een Amerikaanse “opleider” (die zelf, volgens zijn CV, zijn diploma via niet-erkende opleiders heeft) claimt dat zijn schimmige instituut**) is erkend door een Indiase “organisatie”… Deze Indiase organisatie (“rode vlag!“) claimt op haar site dat zij “de campus van de kandidaat instituten bezoeken alvorens tot erkenning over te gaan”. Maar de betreffende opleiding heeft helemaal geen campus, het is een ‘eenmansbedrijfje‘.. Hoe kan een serieus ‘accrediting agency’ -uit India notabene- er dan zijn geweest en hem erkennen? Dat zegt voldoende over het betreffende accrediterings-buro en ook over de opleiding, ben ik bang (voor mij in elk geval wel).Toch zijn er kerken die in hun naiviteit deze ‘opleider’ serieus nemen en in hun kerk opleidingen laten verzorgen danwel ruimte aan hem beschikbaar stellen. Onbegrijpelijk, mijns inziens, dat iemand op die manier te werk gaat. Zijn ‘instituut’ zou meer waarde hebben gehad als hij het als “unaccredited” seminary of leergang adverteren zou en mensen géén titels toekende via zijn “instituut”..

• non-accredited colleges
  Er zijn in de VS (nog altijd) zeer veel “non-accredited” colleges en universiteiten. Zij zijn dus niet door de daartoe aangewezen instellingen ‘geaccrediteerd’. Dit hoeft helemaal niet erg te zijn maar het maakt het voor de zoeker naar een opleiding er niet eenvoudiger op, zeker gezien voorgaande. Grote, zeer bekende, instituten zijn niet geaccrediteerd en toch van wereldfaam.Een zeer bekende Christelijke universiteit die, tot aan 2005, niet geaccrediteerd was is de Bob Jones University. Eén van de meest gehoorde bezwaren tegen ‘staatserkenning’ in de religieuze kringen is namelijk: “dat de scheiding tussen kerk en staat daarmee aangetast wordt“. Men wil geen staats-inmening in de (religieuze) instelling of lessen. Hier is, of was, iets voor te zeggen. In elk geval tot aan de oprichting van TRACS. Deze organisatie mag namelijk, van overheidswege, scholen erkennen en is speciaal gericht op religieuze instellingen. Veel scholen zijn dan inmiddels ook erkend door TRACS of bezig met de erkenningsprocedure.Dat brengt mij toch weer even terug op de “King James Only”-instituten. Als er een organisatie als TRACS is, waarom laten zij zich niet erkennen daardoor? De reden is simpel: zij geloven namelijk dat het niet nodig is dat hun bijbelschool-studenten Grieks, Hebreeuws eventueel aangevuld met wat Aramees leren -de grondtalen van de Bijbel- omdat volgens hen de KJV-versie van de Bijbel niet slechts een vertaling is van de Bijbel maar “het geïnspireerde Woord van God”. Ook in Nederland heb je mensen die zo denken over de Staten Vertaling. Ik ga hier verder geen uitgebreid verhaal over houden, maar volsta hier mee.

  Het vervelende is namelijk dat in de categorie “diploma mills” en “culleges” er een groot aantal zijn die deze argumentatie kopieëren. Om betrouwbaar te lijken kopieëren ze ook vaak de grondslag van deze instituten en doen ze alsof ze een “King James only” instituut zijn. En zo trappen helaas veel (goed)gelovige mensen in de diploma-mills en “culleges”! Het vervelende is dat de Christenheid er een slechte naam van krijgt! Alsof Christenen “bij bosjes” zich zouden bezighouden met dergelijke fraude. Natuurlijk, het komt voor, maar door dit misbruik lijkt het alsof het schering en inslag is..

  Tot slot over de niet-erkende opleidingen nog het volgende: er zijn er die niet erkend zijn, en toch docenten van erkende opleidingen in hun staf hebben en zich ook onderwerpen aan regelmatige visitaties van andere colleges (al dan niet erkend). Daarvan is dan verifieerbaar verslag beschikbaar en opvraagbaar. In zo’n geval heb je (bijna) altijd te maken met een goede opleider die, om welke reden dan ook, niet geaccrediteerd kan worden. Eén van die redenen is vaak dat zij de (bij)vakken die verplicht zijn hiervoor (bijv., om maar iets te noemen, wiskunde) niet kunnen of willen aanbieden omdat ze dat voor hun opleiding irrelevant vinden. Mijns inziens is dat (nog) één van de meest geldige redenen, zoniet de enige reden, om als school geen erkenning te hebben. Alle andere redenen vallen bijna altijd in de categorie: “smoesjes” en zouden er toe moeten leiden dat we de school met de nodige argwaan te bekijken.

• Accredited Colleges
  Hier hoef ik verder niet veel woorden aan vuil te maken. Er zijn lijsten beschikbaar, waaronder een database van de Amerikaanse overheid, waar je simpelweg kunt opzoeken of een opleiding door de overheid erkend is. Eén waarschuwing is echter toch op zijn plaats: erkenning betekent niet altijd dat een school goed onderwijs geeft, en andersom ook: er zijn ook veel niet-erkende instituten die wel goed onderwijs geven.

Omdat er databases zijn, en lijsten, van erkende/goede scholen, is het -mede omdat de degree mills vaak van naam en site verwisselen- niet nodig lijsten bij te houden van de “diploma mills”. Dat is gewoon ondoenlijk.

Accrediation
Toch nog even iets over de accreditatie. Zoals gezegd is erkenning door de overheid geen garantie dat het onderwijs ook goed is. Wél een garantie dat je een diploma behaalt dat ook in andere landen, zoals in Nederland, erkend is. Is dat belangrijk voor je, studeer dan alleen via erkende scholen!

Gaat het om de inhoud van de opleiding, dus je persoonlijke leerdoelen en ontwikkeling, dan kun je ook kiezen voor een niet-erkende opleiding. Voor mij persoonlijk gaat het om de inhoud van de opleiding, niet een eventuele erkenning van de overheid. Maar, .. wanneer opleidingen schermen met zogenaamde erkenning door de overheid, met titels strooien terwijl de docenten zelf overduidelijk een titel gekocht hebben of via een ‘cullege’ behaald hebben etc, dan moet er toch een alarmbel gaan rinkelen. Want als men dat doet, is het duidelijk dat ze proberen mensen te verleiden op eenvoudige wijze “een titel te halen” (en dat is simpelweg niet, nooit, mogelijk!) en kun je dus zéér grote vraagtekens zetten bij de inhoud van hun programma.

Geeft men on-omwonden toe niet erkend te zijn, ook geen erkenning te zoeken, strooien ze niet met titels, bieden het e.e.a. aan tegen een realistische prijs e.d. dan is er geen enkele reden de zaak te wantrouwen.

Rode vlag!
Een aantal punten waaraan je diploma- of degree-mills en “culleges” vaak al snel kunt herkennen zijn:

• Vaak zijn de sites behangen met foto’s van breedlachende studenten met een ‘bull’ in de hand (kun je overigens gewoon kopen voor een paar centen), schreeuwende teksten, en bevatten weinig concrete informatie. Wel maken ze overal duidelijk hoe “weinig” het eigenlijk kost om via hen een titeltje te scoren (maar achteraf is het natuurlijk een dikke kat in de zak!). Een serieus programma tref je er niet aan, en vaak is de kostenstructuur zeer vaag;

• mogelijkheden om op grond van “life credits” en een belachelijk kort studieprogramma, of totaal geen studie, een diploma te verwerven. Zoals bijvoorbeeld op deze site, waar je voor US$ 2500 een ‘degree’ kunt kopen op grond van je “life experience”. Wie de beoordeling van je “life experience” doet (welke professor, welk vakgebied heeft hij/zij als specialisme, etc) wordt uiteraard nergens vermeld. Ter illustratie: een normaal twéé- à drie-jarig studieprogramma, full time, geeft past recht op een serieuze graad. In part-time, online, studie vertaald ben je daar minstens 6 tot 9 jaar mee bezig. Als iets dergelijks binnen een paar maanden, of zelfs weken, behaald kan worden, dan weet je zeker dat de zaak stinkt. Life-credits zijn mogelijk, ook in Nederland kennen we inmiddels dit systeem (EVC), maar dan wel bij serieuze, overheidserkende, instituten en het kan zeker niet leiden tot het zonder veel werk toekennen van een serieus diploma;

• contact-gegevens die bijzonder vaag zijn. Het is bijvoorbeeld niet mogelijk te bellen met het opleidingsinstituut of het te bezoeken. Als het een instituut is dat alleen via internet werkt dan is dat plausibel maar het zou toch op zijn minst mogelijk moeten zijn iemand te spreken te krijgen of te bezoeken.. Zeker als men ‘degrees’ uitdeelt moet het toch mogelijk zijn een gesprek te hebben met de decaan of docent(en), telefonisch of in persoon.

• de ‘faculty-members’ zijn of niet bekend (!!) of er valt niet te achterhalen waar deze mensen zelf zijn afgestudeerd of, nog erger, zij zijn afgestudeerd aan hun eigen opleiding (wie was dan hun mentor/promotor)..!

• de school wordt erkend door een accrediting-organisation die zelf op zijn beurt helemaal niet door de overheid erkend is of soms zelfs gewoon in handen is van dezelfde personenen die de school runnen.

Wanneer een online cursus wordt aangeboden zónder dat er allerlei dure graden worden aangeboden is er natuurlijk niets aan de hand. Het is bijvoorbeeld heel goed mogelijk om zelfs gratis een opleiding te volgen via sites als BiblicalTraining, FreelyGiven (deze site bevat de complete inhoud van alle lessen en examens van een Bijbelschool welke is opgeheven!) en Emmaus omdat, gelukkig maar, er zeer veel christelijke instellingen zijn die uit ideële motieven werken. Ik zou bijna zeggen: “Zoals het hoort”… het “nadeel” van veel van deze opleidingen is natuurlijk dat je er geen diploma of “degree” voor krijgt wanneer je alle lessen volgt.. Zodra je echter om je aan te melden moet klikken op een plaatje van een creditcard moeten de ‘alarmbellen’ natuurlijk in alle hevigheid gaan rinkelen.

Misbruik ‘religious exempt’
Tot slot.. aangezien religieuze instellingen zonder staatsinmenging ‘degrees’ mogen uitdelen wordt er door diploma-mills en ‘culleges’ heftig misbruik hiervan gemaakt. Wat is het geval? Er wordt, door oplichters, een “bijbelinstituut” of “christelijk college” opgericht. Deze mogen dan vervolgens, of ze doen het althans,  degrees uitgeven in velden als “Associate of Arts in Theology (AA)”. Zo’n graad kan interessant zijn voor iedereen die wil ‘aantonen’ dat hij of zij een bepaald opleidingsniveau heeft. Maar daarnaast kennen ze ook gewoon andere graden toe, bijvoorbeeld “Associate of Arts in Music” of een “Bachelor“. Tja,.. ergens staat dan dat het programma zich voornamelijk richt op ‘kerkmuziek’, maar voor de buitenstaander lijkt het dan toch echt alsof de ‘afgestudeerde’ een serieuze opleiding heeft gevolgd in de muziek.. En zo zijn er ‘graden’ te verkrijgen in Muziek, Theologie, Sociale wetenschappen.. enz, enz.

Mijn eigen keuze
Ik ben er zelf nog steeds niet helemaal uit wat ik ga doen. Ik had een opleiding gevonden die ik in eerste instantie heel interessant vond klinken maar alle informatie, die ik hierboven kort heb samengevat, op een rijtje zettend heb ik mijn vraagtekens gekregen bij dat opleidingsinstituut. Voor mijn gevoel zit daar iets niet goed. Wel een prettig (email)contact gehad met de “president” van de opleiding.

Het gaat me niet zozeer om een (erkend) diploma, maar langzamerhand ben ik wel tot de overtuiging gekomen dat je geld en tijd spenderen aan een niet-erkend “cullege”, waarvan sommige programma’s toch best veel tijd en energie kosten, er ook toe leidt dat je naar alle waarschijnlijkheid inhoudelijk een slechte opleiding en informatie krijgt aangeboden.

Boven aan mijn lijstje staat daarom nu een college in Engeland: Spurgeon’s Online, de online-afdeling van Spurgeon’s College. Eén van de meest gerennomeerde instituten op dit gebied en de ‘degrees’ die Spurgeon’s uitgeeft zijn door de (Engelse) overheid erkend. De inhoud van het programma is uitstekend maar wat mij nog even tegenhoudt is het feit dat ik het niet zo’n interessant programma vind, gedeeltelijk althans.

De 2e op mijn lijstje is een Amerikaans, instituut: Columbia Evangelical Seminary. Zij zijn niet erkend, maar staan wel zeer goed aangeschreven. Als je bji Columbia gestudeerd hebt, accepteren (wel erkende) andere scholen namelijk dat diploma bijna zonder uitzondering (ingeval van verdere studie).

Links
Wil je in Nederland een (gratis) Bijbelopleiding doen, kijk dan eens op één van de onderstaande websites. Géén inschrijving, géén betaling,.. maar ook: géén (nep)diploma!

> Internet Bijbel Cursus
> Scofield Bijbel College

Voor verdere informatie over (Amerikaanse en Canadese) Bijbelscholen, opleidingsinstituten, diploma- of degree-mills e.d. verwijs ik naar DegreeBoard en, voor degenen die meer religieus georienteerd zijn, sites als BaptistBoard en FundamentalForums.

Veel studieplezier!

_____
**) Helaas maakt hij daarbij gebruik van de naam van een bekend theoloog: Dr. C.I. Scofield. Daarmee probeert hij vertrouwen te wekken. De (ook hier gelinkte) website onder de naam “Scofield Bijbel College” is op geen enkele manier aan deze man verbonden.