Woningcrisis? Het woningtekort wordt door onszelf veroorzaakt.

Woningcrisis (Afbeelding van cam hudson via Pixabay)
(Afbeelding van Cam Hudson via Pixabay)

Het woningtekort wordt door onszelf veroorzaakt. Er is altijd krapte op de woningmarkt geweest maar als je tegenwoordig de berichten op de social media en in de kranten leest is het extreem ernstig gesteld in ons land met het woningtekort en er sprake is van een woningcrisis.

Ik ben van de cijfers en de feiten. Discussies op basis van onderbruikgevoel of exemplarische voorbeelden als “mijn nichtje woont nu al zes jaar bij haar broer in huis” zijn geen argumenten in dit soort gesprekken maar slechts illustraties. Want daar kan ik weer andere illustraties tegenoverzetten, exemplarische voorbeelden als in hoe snel onze eigen kinderen er (ook nu nog!) in slagen een appartementje voor zichzelf te vinden.

Dat soort discussies zijn dan ook niet anders dan onzinnig tijdverdrijf. We moeten ons aan de feiten houden. Probleem is echter dat niemand dat relevant lijkt te vinden, in heel veel onderwerpen. Liever spreekt men over ‘testosteron-bommen die onze huizen inpikken‘ of over de ’tsunami van asielzoekers’ en, uiteraard, ‘gelukszoekers die hier uitkering komen incasseren’. En natuurlijk zijn dié mensen ‘schuldig’ aan alle criminaliteit en in het bijzonder de krapte op de woningmarkt.

Woningcrisis? De cijfers!

Wie de cijfers op een rij zet kan niet anders concluderen dan dat de woningcrisis voornamelijk aan de bevolking zelf te danken is. In de onderstaande tabel en grafiek wil ik iets opmerkelijks laten zien. Ik heb het aantal woningen en het aantal inwoners van ons land tegen elkaar afgezet.

  Woningen Inwoners Inw/woning
1950 2.229.595 10.300.000 4,62
1960 2.871.584 11.420.000 3,98
1970 3.786.524 13.120.000 3,46
1980 4.849.719 14.090.000 2,91
1990 5.892.241 14.890.000 2,53
2000 6.650.911 15.860.000 2,38
2010 7.217.803 16.580.000 2,30
2020 7.900.000 17.410.000 2,20

In een grafiek ziet dat er zo uit:

 

Woningcrisis
Woningcrisis – Woningen versus inwoners (verhouding)

Zoals je kunt zien is het aantal woningen, in verhouding tot het aantal inwoners, sterk gestegen de afgelopen decennia (vanaf 1950 tot/met 2020). Hoe kan het dan dat er een “woningtekort” is? De reden kun je zien in het bovenstaande tabelletje: er zijn steeds meer mensen die per persoon méér woningruimte nodig hebben.

Begin 2022 waren er 8,1 miljoen particuliere huishoudens in Nederland, waarvan 3,2 miljoen eenpersoonshuishoudens. Gemiddeld wonen er 2,13 mensen in een Nederlands huishouden, in 1962 was de gemiddelde huishoudensgrootte nog 3,53. (CBS). Dit heeft allerlei redenen natuurlijk, waaronder de vergrijzing.

Waar vroeger ouderen in een ‘bejaardenhuis’ of verzorgingsflat gingen wonen, moeten ze nu –vaak noodgedwongen– lang(er) zelfstandig wonen. Wat voor veel ouderen overigens helemaal niet zo’n feest is want een grote ééngezinswoning onderhouden inclusief tuin e.d. voor een alleenstaande oudere is best een opgave.

Zoals ik al zei: de Woningcrisis wordt door onszelf veroorzaakt. Toen ik opgroeide was het heel normaal bijvoorbeeld dat wanneer je ‘vrijgezel’ was, je samen met een broer of zus in één woning woonde. Tegenwoordig wil iedereen voor zichzelf woonruimte. Heel begrijpelijk, maar we moeten ons ook beseffen dat het een luxe is.

Vluchtelingendiscussie

De laatste weken hoor je als één van de argumenten tégen opname van asielzoekers “vol is vol” en “er zijn véél te weinig woningen”. Zoals ik hierboven ook al even aanstipte. Ik geloof er niets van. Er zijn genoeg woningen voor de bevolking beschikbaar. Een oplossing is dat we allemaal wat creatiever omgaan met de beschikbare woonruimte – en dan heb ik het nog niet over leegstand.

Eigenaren van panden die langer dan zes maanden leeg staan, zijn verplicht de leegstand te melden. Leegstand bijvoorbeeld als gevolg van frauderende autochtonen(!) die wél een woning huren maar ondertussen stiekem bij een vriend(in) wonen. Zodat ze dubbel utkering, huurtoeslag, energietoeslag enzovoorts kunnen incasseren. Woningen die leegstaan om allerlei andere redenen. Daarnaast zijn er ook ontzettend veel leegstande andere panden die als (tijdelijke) woonruimte gebruikt kunnen worden, ga zo maar door.

De officiële leegstand (in 2021 en 2020 ongeveer 2,4%, bijna 190.000 woningen!) heeft vaak een goede reden. Renovatie, tijdelijk wegens verkoop, verhuizing enzovoorts. Maar er is dus ook een deel van de woningen die op papier bewoond zijn en dat in de praktijk helemaal niet zijn.

Ik ga hier geen oplossingen aandragen of verzinnen. Ik pleit er ook niet voor dat ouders maar weer bij hun kinderen gaan wonen, of andersom, zoals in de jaren ’50 en ’60 heel gebruikelijk was. Maar het mag duidelijk zijn dat er, in mijn ogen, geen enorme crisis is op de woningmarkt. Er zijn heel veel woningen, de vraag is: hoe gaan we die verdelen, moeten we dat anders verdelen? Zoniet, dan accepteren we dat er een ’tekort’ is.

 

 

Delen op: