Twentse Streektaalfilm met Herman Finkers. Mooi gefilmd, humoristisch, tragi-komisch, soms wat absurd en absoluut de moeite waard.
Een 89-jarige man gaat met zijn ezeltje op pad. Zijn langekoesterde droom, een bedevaart te voet doen naar de ‘Beentjes van Sint Hildegard’ , loopt helaas dramatisch af. Onderweg komt hij te overlijden. De man, Arend, is getrouwd en zijn vrouw heeft hem zijn hele leven lang van zijn grote droom afgehouden. Als ze dan zo nodig op bedevaart moesten, zo vond zij, dan met een busreis. Totdat het moment komt dat hij besluit tóch te gaan.
Schoonzoon Jan, die is getrouwd met Gedda, zit in hetzelfde schuitje: vrouw Gedda houdt zielsveel van hem en hij ook van haar. Maar Gedda heeft één helder levensmotto: “Mannen weten niet wat ze doen” en dus moet de vrouw alles voor ze regelen en bepalen. Dat motto leidt er toe dat Jan een absurdistische “ontsnappingspoging” doet om te ontkomen aan Gedda’s regeldrang. Want hoewel hij haar ooit hard nodig had nadat een grote tragedie hem trof wordt het na 35 jaar te veel.. die ‘ontsnappingspoging’ loopt natuurlijk verkeerd af maar uiteindelijk worden de zaken wel helder voor Gedda en Jan.
Dat is nog lang niet het hele verhaal uiteraard. Er zit in dit verhaal veel verweven, kleine woordgrappen, diverse levensverhalen van de familieleden, waaronder ook de kinderen van Jan en Gedda die ook weer hun eigen relaties hebben met de nodige moeizame kanten.
En dan is er nog een fotografe. Totaal tegengesteld aan Gedda, aantrekkelijk én “beschikbaar”. Die foto’s heeft gemaakt die Jan in de problemen zouden kunnen brengen, waardoor hij in principe chantabel zou kunnen zijn. Maar Jan heeft inmiddels een doel, voor hemzélf én voor de overleden schoonvader. Hij wil iets rechtzetten. En slaagt hier uiteindelijk in.
Geen gemiddelde Nederlandse film
Dit is geen gemiddelde Nederlandse film. Het is beter. Zó veel beter dan de gemiddelde film. Het verhaal, ondanks dat het wat absurd is af en toe, is toch overtuigend. En dan ook nog eens gespeeld in het Twents! Gelukkig, voor wie dat niet machtig is: het is ondertiteld. Al doet de ondertiteling soms geen recht aan de typische streektaal-uitdrukkingen natuurlijk.
Verrassend acteerwerk van Finkers die ook het script heeft gemaakt. Ook de andere acteurs zijn stuk voor stuk erg goed en overtuigend. Humor, tragi-komisch, leuke taalvondsten (Finkers wel toevertrouwd!) en mooi filmwerk.
Gezien in Pathé Groningen. Wij hebben er van genoten en wij niet alleen, de zaal was afgeladen vol! Net als bij de premiére overigens, de grootste premiére ooit (2.200 bezoekers) van een Nederlandse film.
Kan het iedereen aanraden deze film te gaan zien. Je wordt van begin tot het einde ‘in de film’ gehouden, het verveelt geen enkel moment. En af en toe klinken er door de zaal in Groningen onbedaarlijke lachsalvo’s. Want tja, hoewel we geen Twentenaren zijn, kunnen we veel van de taal wel volgen natuurlijk en staat de Twentse humor en manier van uitdrukken dicht bij die ‘van ons’ Groningers.