Als er één album is dat ik letterlijk grijs gedraaid heb is het wel Highway 61 Revisited van Bob Dylan. Ik ben nog zo iemand die een collectie LP’s heeft. Nog lang alles is niet vervangen door CD’s en waarschijnlijk gaat dat niet gebeuren ook. Want, en dat zal voor wie vaker deze site bezoekt geen geheim zijn, ik hou van muziek.. en sommige LP’s zijn onvervangbaar. Al was het alleen al vanwege de inlay of de mooie hoes die bij een heruitgave op CD jammerlijk verloren is gegaan.
De CD van Bob Dylan’s Highway 61 Revisited heeft nog wel dezelfde albumcover (zie scan hierboven) als de LP. En er zit een boekje in. Ik kreeg de CD van een collega. Nu heb ik ‘m dubbel maar dat kan nooit kwaad natuurlijk – zo heb ik er één extra voor op de werkkamer. Ik kreeg ook nog “Blonde on Blond” (die had ik alleen op LP) en “Californication” van de Red Hot Chili Peppers.
Bob Dylan
Toen ik een jaar of 14 was kocht ik mijn éérste Bob Dylan album. “Shot of Love“. Niet erg gebruikelijk zo’n aankoop voor een tiener in de jaren ’80. Niet alleen was Bob Dylan door de muziekpers afgebrand (waar ze nagenoeg allemaal op terugkwamen een paar jaar geleden toen “Trouble No More“, die ik uiteraard ook heb, uitkwam) vanwege zijn bekering tot het christendom en de muziek die er uit voortvloeide, het was muziek die mensen van mijn leeftijd simpelweg niet luisterden. Bob Dylan was van de vorige generatie. Mijn generatie luisterde hele andere muziek.
Ik kocht ‘m in een muziekwinkel in Meppel waar een hele stapel van het album lag voor slechts fl. 2,50. Het album was op dat moment zo’n twee jaar uit en volgens de verkoper (omdat ik vroeg waarom hij zo goedkoop was) “een regelrechte flop”.
Maar ik had één enthousiaste review gelezen in een (christelijk) jongerentijdschrift waar de recensent schreef dat “de christelijke albums van Dylan een standaard zouden moeten zijn voor alle christelijke muziek”. En ook Larry Norman, waar ik groot liefhebber van was, werd vaak “de Christelijke Bob Dylan” genoemd. Twéé redenen om dat album dus toch te kopen.
Het was het begin van het aanleggen van een flinke collectie van LP’s, CD’s en bootlegs van Bob Dylan en bezoeken van een aantal concerten!
Highway 61 Revisited
Eén van de albums van Bob Dylan die met kop en schouders boven de verzameling uitsteekt (“Oh Mercy” en nog een paar andere Dylan albums, Traveling Wilburys, nagenoeg alles van U2 een aantal albums van Larry Norman horen daar ook bij) is dus Highway 61 Revisited. Hoe is het toch mogelijk dat een album dat inmiddels 57 jaar geleden is uitgebracht (voor dat ik überhaupt het levenslicht zag) mij zo aanspreekt dat ik ‘m nog regelmatig draai?
Wikipedia schrijft er over “Het is Dylans eerste album dat bijna volledig opgenomen is met een rockband; alleen het slotnummer heeft geen drums en elektrische gitaar.”. Ik denk dat dat het wellicht is. Het is een album waar vanaf spat dat er energie was bij Bob Dylan die er uit móest. Hij wilde in mijn ogen duidelijk een statement maken en dat hoor je nog steeds terug als je het album luistert.
Het album is een statement. “Dit ben ik” klinkt er, volgens mij, stevig in door. En hij bleef dat doen. Ook in het album “Shot of Love” en latere albums. Dylan vindt zichzelf elke keer opnieuw uit. Dat is ook het boeiende. In herhaling vallen of een succesformule uitmelken? Daarvoor moet je niet bij Bob Dylan zijn. Dat maakt hem interessant, elke keer weer. Zelfs nu hij al tachtig is en zijn laatste, van de lange lijst, album wederom vriend en vijand verbaasde.
“Tombstone Blues”, “It Takes a Lot to Laugh, It Takes a Train to Cry”, “Desolation Row” en natuurlijk “Highway 61 Revisited” zijn in mijn ogen de beste nummers van het album maar het onderscheid tussen de tracks qua niveau is eigenlijk nihil.
Wie van muziek houdt en de muziekgeschiedenis wil kennen doet er in mijn ogen goed aan om Highway 61 Revisited eens op de kop te tikken. Alhoewel je natuurlijk ook via Spotify kunt luisteren vind ik dat je als serieuze muziekliefhebber het album natuurlijk gewoon moet kopen.
Voor mij is, naast Larry Norman, U2, Lou Reed e.v.a. vooral Bob Dylan een grote inspiratie bij het schrijven van mijn eigen muziek. Ik ben nog steeds die platenhandel dankbaar dat hij het volgens hem geflopte album (Shot of Love) in de uitverkoop had. Waardoor ik ‘m van mijn schaarse zakgeld kon aanschaffen en de reis terug in de tijd begon..