Taal is levend en verandert. De evolutie van taal is dagelijks waarneembaar. Taal verandert door invloeden van buitenaf – bijvoorbeeld leenwoorden uit andere talen – of doordat iemand een woord verzint.

Denk aan van Kooten en de Bie’s “doemdenken”, “regelneef” en “stoned als een garnaal”. Maar ook de invloed van straattaal. Nagenoeg iedereen weet tegenwoordig dat ‘doekoe’ staat voor geld.

Evolutie van Taal

In mijn studio heb ik de laatste tijd opnames gemaakt met twee rappers. Ik kan u zeggen dat ik delen van de teksten pas begreep nadat ik met Google gezocht had op de woorden. Maar voor hen is het hele gangbare taal. Ze zingen er zelfs in.

Het gebruik, de ontwikkeling en invloed van straattaal, de invloed van gebeurtenissen die ons allemaal raakt zoals de coronacrisis (“prikspijt”), of de klimaatcrisis (“vliegschaamte”). Het zorgt allemaal voor het ontstaan van nieuwe woorden en begrippen. Er is zelfs een speciaal woordenboek van nieuwe woorden online (https://neologismen.ivdnt.org/search).

Veranderingen in de taal kun je niet afdwingen. Al helemaal niet als die veranderingen in de taal als discriminatie of ongewenst wordt ervaren door de massa. Veranderingen in de taal overkomen ons. Het is de evolutie van taal en die is gaande sinds de mens taal gebruitk om te communiceren met elkaar.

Inclusieve taal en de weerstand er tegen

Er is tegen inclusieve taal veel weerstand. Veel van die weerstand is, niet verrassend, binnen conservatieve kringen. In de ogen van de (ultra) “progressieve” mensen is iedereen die zich verzet tegen inclusieve taal dan ook vaak conservatief of zelfs ‘intolerant’.

Dit is echter lang niet altijd het geval. Ook wetenschappers en taalkundigen verzetten zich tegen de opgelegde ‘inclusieve taal’. In het bijzonder als het gaat om taalgebruik gerelateerd aan gender en genderidentiteit.

— Genderidentiteit is de diepgevoelde persoonlijke overtuiging te behoren tot een bepaald geslacht of daar juist van af te wijken. De genderidentiteit kan man óf vrouw zijn, zowel man als vrouw, of man noch vrouw. – OneWorld.

Een van de problemen van inclusieve taal is dat het een onnatuurlijke vorm van taalgebruik is. Het wordt door activisten opgelegd aan de maatschappij. Activisten die een zeer klein percentage van de maatschappij uitmaken danwel vertegenwoordigen eisen dat in hun belang de taal wordt aangepast.

Taalvoorstellen LAKS

Recent deed Landelijk Aktie Komitee Scholieren (LAKS) ook een goedbedoelde duit in het zakje. Er was een storm van kritiek op hun taalgids voor inclusief taalgebruik in het onderwijs.

In een column schreef Özcan Akyol, die je zeker niet als conservatief-rechts kunt bestempelen, hierover onder andere het volgende:

“door taal te veranderen los je geen problemen op. Door het onderscheid te maken, krijg je juist het overzicht. De initiatiefnemers willen een samenleving zonder verliezers creeren, maar daarmee zou je aan een grote vorm van zelfbedrog meewerken. Het lijkt bovendien alsof hierarchie en status in Nederland niet langer mogen bestaan [..] door telkens met allerlei maakbaarheidsfantasieen te komen, wordt de weerzin alleen maar groter”.

LAKS wil kansengelijkheid bevorderen en dat is zeker een nobel streven. Door taal te veranderen bevorder je echter niet de kansen van mensen, precies zoals Akyol aangeeft: je lost het probleem niet op.

Het is nu eenmaal domweg zo dat als iemand geboren wordt in een gezin in een achterstandswijk die vanaf de geboorte al op een achterstand staat ten opzichte van iemand die uit de gegoede milieus komt. Daar verandert inclusieve taal helemaaal, totaal, niets aan. Daar moeten hele andere zaken voor aangepakt worden.

Inclusieve taal is discriminerend

Zoals gezegd is taal een levend fenomeen. Er komen woorden en uitdrukking bij, er raken woorden en uitdrukkingen in onbruik (wie weet nog wat “te wauw” of “blits” is?). Wijzigingen in taal dwing je niet zomaar af. Verbod op bepaalde woorden die discriminerend zijn wel.

Het woord ‘neger’ is bijvoorbeeld verbannen uit het spraakgebruik omdat het overduidelijk veelal denigrerend en discriminerend gebruikt wordt. Daarom heten ‘negerzoenen’ nu ‘zoenen’. Om maar iets te noemen.

— In 2016 heeft de transgemeenschap genderneutrale voornaamwoorden gekozen voor trans personen die zich man noch vrouw voelen. Gebruik in dit geval in plaats van hij/hem/zijn of zij/haar/haar: hen of die/hen/hun. – OneWorld

Wanneer je een man aanduidt als ‘hij’ en een vrouw als ‘zij’ dan is dit niet discriminerend. Als een man zich ‘identificeert’ als vrouw, maar dit van buitenaf niet te zien is of kenbaar gemaakt is vooraf, of een vrouw zich ‘identificeert’ als man of wanneer iemand ‘genderfluid’ is of ‘non-binair’ .. Dan kun je het niemand kwalijk nemen als die de gewenste voornaamwoorden niet gebruikt.

Discriminatie?
Wanneer je deze persoon beleefd aanspreekt met ‘meneer’ of ‘mevrouw’ is dat niet fout of discriminerend. We spreken mensen immers aan op basis van hoe ze eruit zien en op basis daarvan bepaal je normaliter wat iemand’s geslacht is en hoe je iemand aanspreekt. Niet op basis van hoe zij zichzelf voelen of identificeren. Dat weet je immers niet?

Dat is geen discriminatie. De mensheid deelt sinds het ontstaan van de taal, volgens de huidige wetenschappelijke inzichten, al tienduizenden jaren alles in als mannelijk en vrouwelijk. Want dat is wat we waarnemen en het is ‘ingesleten’ in onze hersenen, eeuwen- en eeuwen lang.

Het is een systematiek gebaseerd op de waarneembare werkelijkheid en een systematiek die, voor de massa, bewezen werkt. Dat er sinds de laatste 20 tot 30 jaar een groep mensen is die dit anders wil omdat zij zich niet kunnen verenigen met hun biologische geslacht verandert niets aan deze situatie.

Wanneer iemand aangeeft, binnen het redeljke, graag anders te worden aangesproken en je weigert dat te doen dan ben je niet alleen een enorme hork maar ook doelbewust aan het kwetsen. Je wilt dan geen rekening houden met iemand’s gevoelens. Dat kan worden gezien als een vorm van discriminatie.

Wat echter ook discriminerend is, is wanneer de grote massa die zich, bewust of onbewust, naar zijn of haar biologisch geslacht identificeert opeens ‘genderneutraal’ aangesproken zou moeten worden.

Veel mensen reageren niet voor niets zo afwijzend. Men ervaart het als een ontkenning of zelfs een aanval op het eigen zijn, de biologische persoon die men is en waarmee men zich identificeert (man, vrouw).

Ontkenning geslacht en persoonlijkheid
Je ontkent door genderneutrale taal te gebruiken het (fysieke) zijn en geslacht, waaraan een persoonlijkheid (gedeeltelijk) ontleend wordt, van de overgrote meerderheid van de bevolking. Het is een ontkenning van de realiteit en die is dat circa 99% van de mensen zich als man danwel vrouw identificeert overeenkomstig hun biologische geslacht.

Immers, zichtbaar betreft het een man of vrouw die opeens met een term (waarmee zij zich niet identificeren of kunnen identificeren) wordt aangesproken. Een term die geforceerd is en wordt opgelegd, niet de keuze is van de mensen die daarmee worden aangesproken en geen onderdeel uitmaakt van onze natuurlijke taal, stijl en grammatica met als gevolg dat er gekunstelde oplossingen gezocht worden.

Daarmee worden de wetenschappelijke, waarneembare, biologische feiten, dat we voornamelijk uit mannetjes en vrouwtjes bestaan, ontkent. Tevens wordt van de massa verlangd dat zij ook elkaar op deze manier gaan aanspreken.

Dat is bizar. Te bizar voor woorden.