Beleggers hebben altijd ‘neergekeken’ op ‘saaie’ beleggingen als Goud. Nee, beleggen in goud, dat was echt “niets” als je het zo hoorde. En nog zijn er die hard beginnen te lachen als Willem Middelkoop zegt dat hij het verstandig vind als mensen in goud gaan beleggen c.q. een deel van hun geld —als zekerstelling of ruilmiddel voor ‘barre tijden— omzetten in goud of andere waardevolle edelmetalen. Zo lees je bijvoorbeeld op beleggen.com: “Goud is een slechte vluchthaven. Het biedt weinig bescherming tegen inflatie en tegen de onrust in de wereld.” De criticus vergelijkt de goudprijzen uit de jaren ’80 met nu en constateert: “De goudprijs bereikte een recordniveau van $ 850 per ounce (33 gram) in januari 1980. Als de prijs van het edelmetaal sindsdien hand in hand was gegaan met de geldontwaarding in de Verenigde Staten, zou het nu op ruim $ 2100 moeten staan. Maar goud staat op circa $ 760, slechts een derde van wat het moet zijn, wil het een bescherming bieden tegen inflatie.”
Vergeten wordt echter dat in de jaren ’80 de economie ook achteruit holde. En dus was de goudprijs enorm hoog opgedreven. Kijk je naar de piek van toen en ga je die vergelijken met nu, dan vergelijk je eigenlijk appels met peren. En, mogelijk waren er andere factoren van invloed. Interessanter is om bijvoorbeeld te kijken naar de afgelopen 10 jaren en dan zie je een schokkende ontwikkeling.
De goudprijs (per kg) is de afgelopen 10 jaar verdrievoudigd! Laten we dat nu eens afzetten tegen de AEX-index van de afgelopen 10 jaar.
Is dát even schrikken, of niet soms? Wie in het jaar 2000 een kilo goud (..) had gekocht voor € 8.000 had dit nu kunnen ‘verzilveren’ voor zo’n € 21.500. Wie in datzelfde jaar een aandelen pakket (AEX-gemiddelde) had voor € 8.000 heeft nu nog € 3.490,90 over (8000 * 240/550). Dat zijn de simpele feiten… De criticasters, die beweren dat goud of andere grondstoffen een slechte investering zijn zouden eens naar deze grafieken moeten kijken. Ik durf te beweren dat ze hun kritiek niet met droge ogen zouden kunnen herhalen bij het zien hier van.
Wat je dus ziet is dat een edelmetaal als goud dus tegengesteld beweegt aan de economie; gaat het slecht, dan stijgt de goudprijs. Gaat het goed dan ‘daalt’ de goudprijs. Of, zo je wilt: andere zaken (aandelen, geld) worden méér waard ten opzichte van het waardevaste edelmetaal.
Ik ben geen econoom. Maar inmiddels heb ik wel begrepen dat de ‘goudstandaard‘, die men heeft losgelaten in de jaren ’70, eigenlijk de beste remedie is tegen het ongebreideld verstrekken van kredieten en ‘bijdrukken’ van geld. Want dat laatste heeft de wereldeconomie ten val gebracht. Er is in deze een directe relatie te zien. De “verplichting om de omzetbaarheid in goud te handhaven beperkt in sterke mate de aanmaak van kredieten“. Dat wordt meestal als een ‘bedreiging’ gezien. Want, conform Youp van ’t Hek’s geniale “lenen, lenen, betalen, betalen” ziet men het liefst dat mensen maar dóór blijven gaan met kredieten nemen, zich te pletter lenen enz. omdat dat goed voor de economie zou zijn.
Goud en.. hoe dom zijn beleggers geweest!
Goed, hier boven staat “Goud en.. hoe dom zijn beleggers geweest!”. Wat hebben ze dan verkeerd gedaan? Ze hebbenhun neus opgehaald voor de zékere beleggingen. De beleggingen die ze kenden maar aanduidden als “dull funds”, saaie fondsen. Véél te ‘zeker’, joh! Beleggen in (de bouw van) huizen, die je verhuurde? Dat het ABP daar groot mee was geworden, zei toch genoeg? Saai!!!
Zelfs het ABP meende op een zeker moment dat ze daar maar eens mee moesten ophouden en gingen de beurs op om eens flink te speculeren in risicovolle ondernemingen. Voor kapitalen geld werden dure jongens aangetrokken die in een bling-bling kantoor in New York zaten te speculeren met het geld dat door de ambtenaren werd opgebracht. Met als gevolg dat de dekkingsgraad van de pensioenen voor ambtenaren op dit moment (status ABP: 31-03-2009) slechts 86% is bij het ABP (bron: website ABP, 4 mei 2009)! Als het ABP en andere beleggers nu eens een deel van hun geld in goud, grondstoffen, delfstoffen en de ‘saaie’ verhuur van huizen had of was blijven steken, was uw pensioen nu zeker gesteld. Sterker nog, ze hadden een dekkingsgraad van wel 200-300% kunnen hebben. Want goud kostte toen, in verhouding, ‘geen drol’.
Achteraf kun je dus stellen dat ze heel, héél erg dom bezig zijn geweest bij de banken, pensioenfondsen en andere beleggings-instituten. Maar kon je dat alléén maar achteraf zien? Nee hoor. De “recalcitrante” mannen als een Rienk Kamer en Willem Middelkoop hebben het jarenlang aan zien komen en iedereen gratis en voor niets gewaarschuwd. Helaas,.. maar weinigen die het geloofden!
En hoe nu verder?
Wat moeten beleggers nu dan doen? Ik heb geen idee. Ik ben geen slimme belegger immers? Maar boerenwijsheid zegt mij dat de adviezen van Middelkoop niet eens zo gek zijn. Zorg voor wat contanten, zorg eventueel voor wat goud of zilver of zet je spaarcentjes om in iets ’tastbaars’ wat eventueel iets opbrengt in de ‘ruilhandel’. Zodat, wanneer ons huidige monetaire systeem écht instort, je wat achter de hand hebt en in elk geval naar de supermarkt kan gaan om eten te kopen voor ’t gezin..