Album review “Times Like These” – Diana Rein

Diana Rein Times Like These - album review

In alle stilte is er een nieuw album van Diana Rein uitgekomen, “Times Like These”. Het album is onder andere via Spotify te beluisteren en bevat maar liefst vijftien originele nummers. Het album is al een tijdje geleden uit gekomen en beschikbaar via streaming platforms en via haar website als download.

Ik ben sinds 2016 een liefhebber van de muziek van Diana Rein. En daarom een review van dit nieuwe, en mooie, album!

Diana Rein

Diana schrijft op haar website dat het een album is dat er bijna niet geweest was.

It’s been three years since I was abruptly pulled off tour and forced into stillness. At first, the panic of navigating Facebook Live during the Covid-19 pandemic kept me occupied. However, when that settled, the stillness became unbearable. I found myself letting go of my guitar and my passion for music altogether.”

De corona-periode heeft er bij veel mensen flink ingehakt. Diana is zich gaan herbronnen en schrijft over haar geloof op een sympathieke manier. Haar album is, voor wie van haar woorden terug schrikt, niet religieus.

Het album heeft dus een tijd stof liggen vergaren. Uiteindelijk heeft ze het album toch uitgebracht en we mogen blij zijn dat ze dat gedaan heeft! En, hopelijk is het niet het laatste album van Diana Rein. Ik hoop oprecht dat ze nog meer albums gaat uitbrengen want het is gewoon een vrouw die gehoord mag worden!

Times Like These

Haar gitaarspel is subliem, haar stem erg goed. De productie van de muziek is eenvoudig maar prima. Je hoort de instrumenten mooi ‘open’ klinken. Ik hou daar van. De instrumentatie is trouwens in de meeste nummers vrij basic: drums, bas, gitaar. En natuurlijk Diana Rein’s stem!

In de meeste nummers is er overigens geen echte drummer maar is er gebruik gemaakt van een drummachine. En verbazend genoeg past het gewoon goed bij de muziek.

Op dit nieuwe album overtreft Diana Rein zichzelf. Mooi en goed verstaanbare teksten, open gitaarspel. De muziek en vooral de tekst laat ruimte voor de luisteraar er zelf een gevoelsmatige interpretatie aan te geven. En dat is knap.

Het openingsnummer “Drift Away” zet meten de toon voor het hele abum. Zachtjes hoor je de Stratocaster’s buzz, of is het de versterker die een beetje bromt? Ze laat haar strat weer heerlijk zingen.

De bijgeluiden zijn gelukkig allemaal niet weggepoetst! Dat maakt dat je het gevoel hebt dat ze bij je in de (woon)kamer zit te spelen, een intiem concert op je earbuds waar jij de enige luisteraar bent. De reden daarvoor is denk ik te vinden in het feit dat ze zelf verantwoordelijk is voor de productie:

“Diana takes pride in her independent recording and producing, which allows her to imbue her music with her unique touch.”

Wat ik ook sterk vind is dat Diana Rein zich niet verliest in effectbejag. Hoe makkelijk is het om je pedalboard al het werk te laten doen en een gitaar te laten gieren en schreeuwen? Veel moeilijker is het, kan ik als hobby-gitarist verzekeren, om met weinig effecten een gitaar tot zijn volle recht te laten komen, door de gitaar écht te bespelen en te laten zingen. En Diana kan dat!

Tijdens het luisteren van het album hoorde ik natuurlijk duidelijk de invloed van Stevie Ray Vaughan maar de klank van haar spel deed me af en toe ook denken aan Robert Cray.

Bij het 6e nummer, “Broken Road”, neemt het album een wending. Het nummer heeft een donkerder atmosfeer. De zang is intens. Een nummer dat, in mijn ogen, trouwens hitpotentie heeft. In het volgende nummer, “World Keeps on Spinning”, hoor je weer meer blues invloeden dan de voorgaande nummers.

De titelsong, “Times Like These”, is een liedje van hoop en liefde, in het moment zijn. Mooi uitgevoerd en origineel. De video onderstreept de tekst. “Rarin’ To Go” is een lekker bluesrock nummer waar ze haar bijnaam “The Six-String Siren” weer eer aandoet.

Mijn favoriete nummer is “In The Middle of the Night”. Een fijne, licht overstuurde, bas. Wederom prachtig gitaarspel en een zanglijn  die blijft hangen.

Wonder if I’ll do it again
Het album sluit af met “Wonder if I’ll do it again”. Een intrigerende titel, gezien Diana’s twijfels om het album uit te brengen. Zou het daar mee te maken hebben? Maar het album lag al op de plank voor dat de corona-periode en haar persoonlijke twijfels hadden toegeslagen.

Over the past year, Diana’s renewed relationship with Jesus and deepening faith in God has sparked a passion for singing, playing and writing Worship and Christian music. She has been pouring out her heart and soul into these creations, finding a powerful connection to her spirituality through her artistry.

Ze geeft aan dat ze een andere weg is ingeslagen in haar persoonlijke leven. En ik ben benieuwd wat de muzikale weerslag daar van zal gaan worden.

Alles bij elkaar genomen een album dat absoluut de moeite waard is. Ik heb het nu een paar keer beluisterd en voor deze review extra kritisch geluisterd. Het is in mijn ogen haar beste album tot nu toe. Ik hoop, en verwacht, dat we in de toekomst weer en meer zullen horen van Diana!

Download of luister online

Het album is te downloaden via haar website (helaas niet op CD beschikbaar) via https://dianarein.com/music of te beluisteren via onder andere Spotify.

Delen op: